Een goeie vriend van mij gebruikt het begrip “mayo-film”. Wat dit precies betekent en waar hij het vandaan heeft gehaald, ik heb geen idee. Het roept geen positieve connotaties op. Het is iets vettigs, een hap kunstmatige smakeloosheid, bereid in de vergaderzaal van de marketingafdeling, met als doelstelling omzet boven kwaliteit te plaatsen. Heel soms, als ik gewoon lekker onderuitgezakt voor de tv wil zitten, … Lees verder Huisvrouwen Bestaan Niet
Gerard Reve sprak (of schreef) ooit de beroemde woorden, “wie anders dan mezelf zou ik moeten herhalen?” Daar moest ik aan denken bij Before Midnight, het derde deel in de Before-trilogie van Richard Linklater. Hij begon de formule in 1995 met Before Sunrise, een romantische praatfilm waarin personages Jesse en Céline elkaar toevallig ontmoeten en de nacht volpraatte. In 2004 was daar Before Sunset. Zelfde … Lees verder Before Midnight
Het is een soort van ongeschreven gouden regel dat films hun verhalen zo beeldend mogelijk vertellen. Als je je script zo nodig dicht wil smeren met dialogen moet je maar een toneelstuk schrijven. Natuurlijk zijn er zat regisseurs die hier zich niets van aantrekken. Zo draaide Richard Linklater in 1995 de romantische praatfilm Before Sunrise, waarin de Amerikaanse toerist Jesse en de Francoise Céline samen … Lees verder Before Sunset
Ik weet niet wat de motivatie achter The Last Voyage of the Demeter is geweest, maar het gaat uit van een opvallend idee. Het steunt op Bram Stokers Dracula, alleen besloot regisseur André Ovredal om zich te concentreren op het hoofdstuk waarin de mythische bloedzuiger per schip naar Engeland vaart. Tijdens die reis zuigt hij de bemanning leeg, om eenmaal aan wal vol energie verder … Lees verder The Last Voyage of the Demeter
Bray Wyatt (ofwel Windham Rotunda) is overleden. Bezweken aan een hartaanval. Ik ben in shock. Zelfs nu ik deze woorden schrijf kan ik zijn dood niet bevatten. Hij zal door fans herinnerd worden als de WWE-ster die vele gedaantes aannam, zich als een Method-acteur in duistere personages verstopte. Ik heb hem meegemaakt als The Fiend, een soort demon die in 2019 voor het eerst de … Lees verder RIP Bray Wyatt
Rowan Atkinson heeft zichzelf voor altijd verenigd met Mr. Bean, het zwijgende mankind dat door het leven stuntelt. Slapstickkomedie die door iedereen wordt begrepen. Op Atkinsons resumé staan echter nog meer typetjes. Wat te denken van Johnny English, de zelfverzekerde en onhandige geheim agent die opdook in verschillende reclames? Ik had nog nooit van dit personage gehoord, het publiek was gek op hem. En zo … Lees verder Johnny English
De beleefde Edward werkt in Evil Ed achter de montagetafel, waar hij nauwkeurig de kilometerslange filmstrips bestudeert en vakkundig aan elkaar plakt. Als hij na een “incident” door de lompe producent Sam Campbell wordt gevraagd om te komen monteren, zegt Edward niet meteen “ja”. Sam is namelijk gespecialiseerd in bloederige horrorporno en verantwoordelijk voor de succesvolle Loose limbs-serie. Edward is heel andere genres gewend. Toch … Lees verder Evil Ed
Als filmliefhebber duik ik graag in de geschiedenis van dit wonderlijke medium. In dit geval neem ik je mee naar het jaar 1916, als een piepjong kereltje genaamd Walt Disney het filmtheater bezoekt, dan nog de magische plek van bewegende beelden. De voorstelling waar Disney een kaartje voor heeft is Snow White, de verfilming van een broadway-productie die op zijn beurt weer is geïnspireerd op … Lees verder Snow White (1916)
Het valt mij direct op dat Kiddo gefilmd is door een grofkorrelig filter en dat de camera ongemakkelijk dicht bij de personages komt. Ik ben geneigd om een vergelijking te trekken met de “Iphone-films” van Sean Baker. Dat grofkorrelige haalt een sluier weg tussen publiek en de film. Alsof de romantische glans is weggeschuurd. En ín die wereld zorgt de combinatie van geluidjes en snelle … Lees verder Kiddo
Snow White and the Seven Dwarfs, de eerste avondvullende tekenfilm van Walt Disney uit 1937, wordt in een nieuw jasje gestoken. Als ik de bronnen kan geloven moet deze film in 2024 in de bioscopen verschijnen. Rachel Zegler is Snow White, de enige echte Gal Gadot mag de rol van kwaadaardige stiefmoeder op zich nemen. Prima. Ik ben wel benieuwd hoe deze versie van het … Lees verder Snow White and the Seven Dwarfs (1937)
