Jigsaw

Saw heeft er een nieuw deel bijgekregen. Zou John Kramer echt op mysterieuze wijze tot leven zijn gewekt? Ik ben fan van het eerste uur en deze “aflevering” wil ik maar al te graag zien. Natuurlijk draait die niet in de Filmhallen, Cinecenter of een ander zichzelf respecterende filmhuis. Ik moet naar een Pathé bioscoop. Ik neem het maar voor lief. Ook als daar hyperactieve kinderen rondrennen. Volgens mijn kaartje moet ik bij zaal negen zijn. Maar daar staat toch echt een aankondiging voor de nieuwe Lego film. Oh, wacht. Die draait om tien voor drie. Het is bijna half zeven. De aankondiging moet nog aangepast worden. Zou het niet ontzettend grappig zijn als een groep kinderen per ongeluk deze zaal inloopt?

Lees verder “Jigsaw”

Loving Vincent

Als een film aankondigt speciaal te zijn op technisch gebied, kan dat als een gimmick uitpakken. Leuk dat de film er bijzonder uitziet, maar waar is precies de inhoud? Dat was het eerste waar ik aan dacht bij Loving Vincent. De Amerikaanse pers was vol lof over deze eerste geschilderde film. Ik moest het nog zien. Ik ben geenszins een schilder of fan van Van Gogh, dus ik kon er met een onbevooroordeelde houding naartoe. Wat blijkt? Onder de verflagen zit zowaar een mooi verhaal. Eentje die gaat over de tragiek van de onbegrepen kunstenaar en de zoektocht naar het waarom van zijn zelfvernietigende daad.

Lees verder “Loving Vincent”

The Shining

Ik heb altijd gemengde gevoelens gehad bij deze film. Jack Torrance, een schrijver, gaat met zijn vrouw en zoon op een hotel passen, in de hoop verder te kunnen werken aan zijn boek. Het hotel blijkt ook nogal wat spoken te huisvesten die  het gemunt hebben op Jack. De sfeer weet mij zeker te grijpen, op emotioneel vlak schiet The Shining tekort. Neem de scène waarin Jack uitvalt tegen Wendy bijvoorbeeld. Dat Jack geïrriteerd is, prima, maar de heftigheid van zijn reactie klopt voor mij niet. Hij komt zo over als iemand die om het minste of geringste al uit zijn vel springt.

Lees verder “The Shining”

Rorschach

Je komt nog eens onverwachte dingen tegen op internet. Zo schijnen er hele films op YouTube te staan die met een miniem budget in elkaar zijn gedraaid. Het zijn niet direct de beste titels vindbaar, wel hebben ze een fijne, authentieke sfeer. Neem deze bijvoorbeeld, Rorschach. Het draait om twee sceptische onderzoekers die zich storten op een bijzondere zaak. Een moeder en haar dochter worden geplaagd door een merkwaardige verschijning. Die laat van zich horen door foto’s te laten vallen, krabgeluiden en een onsmakelijk goedje te verspreiden. De twee onderzoekers stuiten op iets wat ze niet helemaal begrijpen. En dan is er nog die verdomde pop.

Lees verder “Rorschach”

47 Meters Down

Deze film werd mij aangeraden door een collega. Ik had zo mijn twijfels, wat natuurlijk de beste reden is een titel gewoon te gaan kijken. Tot mijn verbazing kwam het logo van DFW (Dutch Film Works) langs. Toch een bedrijf dat voor kwaliteit staat. De namen van de Weinsteins als uitvoerende producenten zijn dan weer wat ongelukkiger, mijn horrorhart gaat weer sneller kloppen van Alexandre Aja. Kortom, dit gaat wat beloven. In 47 Meters Down maken we kennis met de zussen Lisa en Kate. Ze zijn op vakantie en besluiten eens wat haaien te bezichtigen vanuit een duikerskooi. Natuurlijk gaat het mis. De kabel van de kooi breekt en de zussen maken een duizelingwekkende val van 47 meter naar de zeebodem. Daar moeten ze te zien overleven. De zuurstof is gering en elk moment kan een mensenhaai opduiken.

Lees verder “47 Meters Down”

The Bay

Het found footage genre heeft een dubieuze reputatie. Het kan goed uitpakken, zoals The Blair Witch Project of Paranormal Activity, in de meeste gevallen faalt het jammerlijk. De makers willen zo graag benadrukken dat alles echt is gebeurd dat het acteer- en camerawerk er nogal eens bij inschieten. The Bay is een uitzondering. Het is geen meesterwerk, toch is dit een verrassend spannende ecohorror waarin dorpsbewoners geconfronteerd worden met bloeddorstige isopods en gruwelijke infecties. De beeldenverzameling wordt bijeengepraat door Donna, een studente communicatiewetenschap die verslag destijds verslag deed van de festiviteiten in het dorp Maryland. Vanaf het begin maakt ze duidelijk dat zich een gruwelijk voorval heeft voorgedaan, waardoor de populatie drastisch is gezakt. 

Lees verder “The Bay”

Good Time

De Wet van Murphy, wie is er nou nooit mee in aanraking geweest? De filmmakende broers Ben en Josh Safdie hebben een hele film om deze wet heen gebouwd. In Good Time is hoofdpersoon Nick vastbesloten voor zijn geestelijk gehandicapte broer Connie te zorgen. Zijn eerste pedagogische stap is het gezamenlijk beroven van een bank. Connie wordt door de politie opgepakt, Nick weet te vluchten. Hij moet tienduizend dollar bijeen zien te schrapen om zijn broer vrij te krijgen. En dat moet snel gebeuren, deze nacht nog. Wanhoop en tijdsdruk zijn geen goeie combinatie, voor Nick het doorheeft komt hij van de ene hopeloze situatie in de andere terecht. Er ontstaat een neerwaartse spiraal die steeds sneller gaat draaien tot Nick aan de andere kant wordt uitgespuwd.

Lees verder “Good Time”

Borg/McEnroe

Er was voor mij één reden om naar deze film te gaan: Shia Laboeuf. Hij mag dan de wenkbrauwen doen fronsen als het gaat om zijn performance kunst en dronkenschap, hij eist nog altijd de aandacht op als hij in beeld komt. Zo ook als hij de heethoofdige tennisspeler John McEnroe speelt. In 1980 kwam deze tennisser tegenover kampioen Björn Borg te staan tijdens het Wimbledon. Regisseur Janus Metz brengt het tennisspel in beeld als een psychologisch kat-en-muisspel, met als hoogtepunt de zenuwslopende match waarin noch McEnroe, noch Borg het opgeven. Er vallen wel technische termen zoals tiebreak en matchpoint, toch is dit ook voor de leek (zoals ik) goed te volgen.

Lees verder “Borg/McEnroe”

American Psycho

Het boek American Psycho laat ons kennismaken met Patrick Bateman, een yup in het Amerika van eind jaren tachtig. Geobsedeerd door looks en status kan hij alleen nog iets voelen via seks, drugs en moord. Of het nu een collega betreft waarop hij ziekelijk jaloers is of een prostituee, het maakt hem niet uit. Patrick haalt de kettingzaag tevoorschijn en doet zich tegoed aan gruwelijke bloedbaden. In de roman worden die zo over de top beschreven dat het een cartoonesk effect krijgt. Ik bedoel, zie je het voor je hoe Patrick iemands kop afhakt, het hoofd vervolgens op zijn stijve piemel propt en er trots mee door zijn woning paradeert? 

Lees verder “American Psycho”

The Overnight

Het werk van regisseur Patrick Brice is een verademing in de cinema van dit moment. Zijn debuut Creep is een lekkere cocktail van horror, thriller, mysterie en psychologisch drama. Met The Overnight, een sekskomedie, gaat hij een hele andere kant op en behoudt hij zijn excentriciteit. Alex en Emily zijn net verhuisd en voelen zich verloren in hun nieuwe omgeving. Als ze door Kurt en Charlotte worden uitgenodigd voor een diner, komt dit als een geschenk uit de hemel. De avond begint gemoedelijk. Er wordt wiet gerookt, er gaan nogal wat glazen doorheen. Er komen schilderijen van anussen in beeld. Grote piemels. Geheimen en irritaties worden uitgesproken. Daar waar andere filmmakers en schrijvers zoveel mogelijk grappen zouden verzinnen, is Brice meer geïnteresseerd in emoties. 

Lees verder “The Overnight”