Puriteins Amerika was in paniek. In de animatiefilm Turning Red wordt verwezen naar menstruatie. Het natuurlijke proces waar elke vrouw mee te maken krijgt zorgde voor enorme controverse. Zoals een goede vriend van mij het verwoordde, schreeuwden de rednecks moord en brand. Hoe dúrfde regisseuse Domee Shi kinderen lastig te vallen met dit soort perversiteiten? Bovendien, hoe kan er van een film worden genoten als … Lees verder Turning Red
Ik had de bespreking voor Belfast al grotendeels bedacht. Het begin, waarin het gekleurde hedendaagse Belfast overvloeit naar het zwartwit verleden uit Kenneth Branaghs jeugd, was prachtig gedaan. Daarna ging het algauw bergafwaarts. Toen deze week de Oscars werden uitgereikt, vernam ik tot mijn verbijstering dat Branagh het gouden beeldje voor beste scenario had gewonnen. Het script van Belfast, dat vol staat met uitleggerige teksten, … Lees verder Belfast
Ik ben dol op toplijsten. Het schijnt iets te maken hebben met de drang tot ordenen en rangschikken, het vinden van een systeem in chaos. Op DigitalDreamDoor wemelt het van de toplijsten, één daarvan gaat over de honderd beste cultfilms. Op nummer negenzestig, tussen The Wild One en Andy Warhol’s Dracula, staat Withnail & I. Regisseur Bruce Robinson baseerde zich voor zijn debuut op eigen … Lees verder Withnail & I
Het allervriendelijkste meisje van De Balie verwijst mij voor Silence of the Tides naar de zaal met de blauwe deur. Het is een intieme, knusse zaal, perfect voor een documentaire over de Waddeneilanden. Tenminste, die associatie heb ik met natuurdocumentaires. Daar waar met speciale effecten overladen spektakelfilms het best tot hun recht komen in grootse zalen, heeft een film als Silence of the Tides iets … Lees verder Silence of the Tides
Waarom nu deze obsessie? Er hingen met helium gevulde ballonnen aan het plafond van mijn stamkroeg. Een restant van Saint Patrick’s Day. Een van deze ballonnen zakte naar beneden, tot hij net boven de grond hing en vervolgens rond ging zweven. Waarom ballon? Het deed mij ergens aan denken, deze door de kroeg luchtwandelende ballon. Het had iets aandoenlijks. Alsof hij zich had losgemaakt van … Lees verder De obsessie van De Filmjunk: Ballon
Rubber begint met een reeks vragen die Chad (Stephen Spinella) aan de kijker stelt: waarom was het buitenaardse wezen in E.T. bruin? Waarom wordt in JFK de president plotseling doodgeschoten? Waarom wast niemand zijn handen in The Texas Chainsaw Massacre? Chad heeft het antwoord paraat: er is geen reden. Net zoals het leven zelf is gevuld met eindeloze nonsens. Rubber brengt een hommage aan deze … Lees verder Rubber
Hans Teeuwens eerste twee programma’s, Hard en Zielig en Met een Breierdeck, oogstte veel lof bij publiek en critici, het leverde ook veel psychologische druk op. Teeuwen maakte de tour van Met een Breierdeck niet af (hij liep tijdens een opvoering al na twintig minuten van het podium) en moest dringend pauze houden. In die periode ontmoette hij via zijn vriendin Kim van Kooten de … Lees verder Jezus is een Palestijn
Maria (Noomi Rapace) en Ingvar (Hilmir Snær Guðnason) runnen samen een boerderij. Ze wonen in de bergen, met alleen hun schapen als gezelschap. Als op goede dag één van die schapen bevalt van lammeren, staat het koppel een bizarre verrassing te wachten. Wat precies? De trailer hint er al naar. Alleen heb ik die beelden totaal verkeerd geïnterpreteerd. Ik dacht dat Lamb zou spelen met … Lees verder Lamb
Er zijn films die ik jaren geleden met plezier heb gezien, maar die destijds verguisd werden door zowel de filmpers als het publiek. Wild Wild West bijvoorbeeld, die door hoofdrolspeler Will Smith nog steeds als flinke smet op zijn carrière wordt beschouwd. Nog zo’n apart geval is The League of Extraordinary Gentlemen. Met deze verfilming van de comic van Alan Moore en Kevin O’Neill was … Lees verder The League of Extraordinary Gentlemen
Een vampier, weerwolf en mummie in één film. Dat was wat Van Helsing in 2004 beloofde. Stephen Sommers, die met The Mummy al liet zien meester te zijn in opgeblazen spektakelfilms waarin klassieke monsters de hoofdrol spelen, schreef het script en stond achter de camera. Hugh Jackman had zijn naam in 2000 gevestigd als Wolverine en mocht nu in de huid van monsterdoder Van Helsing … Lees verder Van Helsing
