De beleefde Edward werkt in Evil Ed achter de montagetafel, waar hij nauwkeurig de kilometerslange filmstrips bestudeert en vakkundig aan elkaar plakt. Als hij na een “incident” door de lompe producent Sam Campbell wordt gevraagd om te komen monteren, zegt Edward niet meteen “ja”. Sam is namelijk gespecialiseerd in bloederige horrorporno en verantwoordelijk voor de succesvolle Loose limbs-serie. Edward is heel andere genres gewend. Toch laat hij zich overhalen om voor Sam aan de slag te gaan. In een huisje ploetert hij door uren en uren aan onaangenaam filmmateriaal.

Hilarisch is de scène waarin hij zijn vrouw over zijn nieuwste projecten vertelt. “Nou schat, in deze scène wordt een vrouw verkracht door een bever en daarna overhoopgeschoten door een bazooka.” Hoe langer het werk duurt, hoe meer de beelden een eigen realiteit rondom Edward bouwen. Zo ontdekt hij ’s nachts een monsters die zijn koelkast leegeet en droomt hij over een verminkt figuur dat hem opdraagt om zelf te gaan moorden.  

Evil Ed wil ons doen geloven dat de brave Edward inderdaad doordraait, erg geloofwaardig is het niet. Tenzij Edwards geest al zo broos was vind ik het niet zo overtuigend dat hij zich zo door de gruwelijke beelden laat meeslepen. Dit is zijn werk. Ik verwacht dat iemand met deze taak echt wel wat beter het onderscheid tussen feit en fictie kan onderscheiden. Dat Edward nerveus wordt van dit project, oke. Psychotisch worden is het andere uiterste. 

Maar kom, Evil Ed kijk je ook niet om zijn geloofwaardigheidsgehalte. Dit is een horrorkomedie die domweg plezier wil beleven met bloederige nonsens. Na een smakelijke eerste helft, waarin Anders Jacobsson laat zien welke effecten hij allemaal voor ons in petto heeft, gaat het gruwelfestijn in de tweede helft helemaal los. Edward hallucineert over groteske duivelsmonsters en zoekt naar het perfecte slachtoffer om zich op uit te leven met chirurgische wapens.  

Qua stijl doet Evil Ed sterk denken aan The Evil Dead. Het zal ongetwijfeld bedoeld zijn als liefdevol eerbetoon. Het werkt uitstekend, gezien de krankzinnige scènes die elkaar in hoog tempo opvolgen. Ik denk ergens ook, jammer dat Jacobsson niet een meer eigen stempel op de film drukt. Dat had Evil Ed misschien meer een eigen identiteit kunnen geven. Nu lijkt het vooral op een poging om Sam Raimis horrorklasieker te simuleren en plaatst Evil Ed zich een beetje in diens schaduw.  

Ach, zo erg is dat ook weer niet. Ik heb genoten van dit bizarre tripje, waarin logica nauwelijks een rol speelt. Van een teruggetrokken filmknipper tot een bloeddorstige moordenaar. Je moet er maar opkomen. De conclusie, na al het bloedvergieten, is ook hilarisch.

Je kan mij volgen via Facebook, Twitter, Instagram en Letterboxd.