Rowan Atkinson heeft zichzelf voor altijd verenigd met Mr. Bean, het zwijgende mankind dat door het leven stuntelt. Slapstickkomedie die door iedereen wordt begrepen. Op Atkinsons resumé staan echter nog meer typetjes. Wat te denken van Johnny English, de zelfverzekerde en onhandige geheim agent die opdook in verschillende reclames? Ik had nog nooit van dit personage gehoord, het publiek was gek op hem. En zo kwam er in 2003 een heuse film. Johnny English. De trailer van deze spionage-parodie heb ik dan wel weer regelmatig voorbij zien komen.
Een stukje waarin Johnny English per ongeluk een secretaresse verlamd met een als pen vermomd wapen. Of dat hij verdwaalt in de gangen van het hoofdkwartier. Natuurlijk waren dat de betere grappen. Verder viel er nog wel wat te grinniken en doen sidekicks Natalie Imbruglia en Ben Miller het helemaal niet slecht. Toen vond ik de onderbroekenlol nog best te doen. Nu zie ik een film die zo wanhopig grappig wil zijn dat het pijnlijk wordt, met een verhaaltje dat zo op een bierviltje gekrabbeld kon zijn.
(Mocht je het echt willen weten, de sullige geheim agent Johnny English moet de kroonjuwelen van de koningin beschermen en krijgt het aan de stok met Pascal Sauvage (John Malkovich met afschuwelijk Frans accent die op het einde nog even zijn blote kont laat zien)).
Het schijnt dat Atkinson zelf ook niet gelukkig was met het eindresultaat. Volgens hem zaten er hooguit vijf geslaagde grappen in. Zulke eerlijkheid kan ik waarderen, ik vind die inschatting nog aan de gulle kant. Welke grappen zou hij dan wel hebben goedgekeurd?
Sowieso vind ik het bijzonder dat Atkinson hieraan mee heeft gewerkt. Hij heeft op het podium gestaan, stunts uitgevoerd en zijn lijf in onnavolgbare bochten gewrongen. Een beetje wat John Cleese kon doen. Hij heeft zich, met andere woorden, echt wel bewezen als komisch talent. Waarom tekende hij dan voor een film die het vooral moet hebben van ongeïnspireerde flauwekul? Hij weet de prutsende Johnny English nog iets aandoenlijks op te roepen (hoe goed hij zijn best ook doet, alles mislukt) ook dat tilt de komedie niet boven de twee sterren uit.
Johnny English zou wel potentie hebben voor bijvoorbeeld een tv-special. Of een langere reclamefilm. Gewoon een reeks lekker puntige sketches. Maar een film van krap anderhalf uur? De grootste grap is dat er nog twee vervolgen kwamen. Die heb ik nooit gezien. Ik hoop voor Atkinson dat daar meer dan vijf geslaagde grappen in zitten. Doe mij dan toch maar Mr. Bean.
Je kunt mij volgen via Facebook, Twitter, Instagram en Letterboxd.