The Toxic Avenger

Als filmmaker die steevast de grenzen van goede smaak opzoekt (en verbrijzelt), is Lloyd Kaufman het soort regisseur die gekoesterd wordt door liefhebbers van cult. Het werk waar hij nog altijd mee wordt geassocieerd is The Toxic Avenger, een film die hij samen met Michael Herz maakte en een heuse cultfilmreeks is geworden. Het begin doet niets vermoeden van het geweldaddige en bloederige plot wat de kijker te wachten staat. Begeleid door “Body Talk” worden beelden getoond van een fitnesscentrum, waarbij de camera een lichte voorkeur heeft voor kreunende vrouwen die intensief met gewichten bezig zijn.

Lees verder “The Toxic Avenger”

Star Wars: Episode IV – A New Hope

Hiermee begon het. De saga, de ruimte-epiek, de cultus, de hysterie, de fans. Star Wars. Ofwel, Star Wars: Episode IV – A New Hope. De start en tegelijkertijd het vierde deel van de vertelling. Alleen George Lucas kan zo’n constructie bedenken. Het is al geruime tijd na de flauwe eerste drie delen (hoewel Phantom Menace nog wel te pruimen was) en Luke Skywalker is inmiddels een stuk ouder geworden. Hetzelfde geldt voor Leia, die diep in de problemen zit: zij rebelleert tegen de duistere Darth Vader en heeft ook nog eens plannen in bezit om Vaders thuisbasis te vernietigen. Daar is de zwartgehelmde space badguy niet blij mee. Leia doet een noodoproep aan Obi-Wan via robot R2D2, die weer in handen komt van Luke.

Lees verder “Star Wars: Episode IV – A New Hope”

On Chesil Beach

De opbouw van het eerste deel van On Chesil Beach is magnifiek. We worden geïntroduceerd aan Florence en Edward, twee naïeve twintigers met hun eigen lastige levens. Ze worden verliefd, trouwen, en dan moet hun huwelijksnacht komen. Wat ze niet weten van elkaar is dat ze nog maagd zijn. Florence heeft problemen met intimiteiten, een kusje gaat al te ver. Edward heeft bovendien een opvliegend karakter en kan zomaar eens met zijn vuisten zwaaien. Dit wordt nagelbijten: hoe zal Edward reageren als hij ontdekt hoe frigide Florence is? Als ze flinke ruzie krijgen wéét je gewoon dat dit een donker eind zal hebben. Tot mijn verbijstering spoelt regisseur Dominic Cooke doodleuk de tijd vooruit en neemt een reuzestap in de toekomst.

Lees verder “On Chesil Beach”

A History of Violence

David Cronenberg staat niet bekend als subtiele filmmaker, met A History of Violence komt hij wel dicht in de buurt. Al doet het begin iets anders vermoeden: twee mannen hebben zojuist een motel leeggeroofd en geen getuigen achtergelaten. Om hun gewelddadige natuur te benadrukken, laat Cronenberg een van de mannen nog een meisje neerschieten. In de volgende scènes maken wij kennis met Tom Stall, een heel gewone vader en echtgenoot die werkt in het dorpsrestaurant. Hij is een integere man die zich met hart en ziel voor zijn gezin inzet. Denk je de verrassing van zijn dorpsgenoten in als hij tijdens een overval de overvallers met een koffiekan weet te overmeesteren.

Lees verder “A History of Violence”

Angel Heart

Privédetective Harry Angel krijgt een dringende opdracht van Louis Cypher. Deze mystieke verschijning heeft een contract met zanger Johnny Favorite, die na verblijf in een ziekenhuis spoorloos is verdwenen. Omdat hij zijn contract met Louis nooit is nagekomen, moet Johnny worden opgespoord. Harry gaat akkoord en begint een zoektocht die hem naar het broeierige New Orleans brengt. Hoe dichter hij bij de zanger komt, hoe meer doden er vallen. De film krijgt ook nog eens een sensuele ondertoon als Angel de dochter van Johnny ontmoet: de zeventienjarige Epiphany. Bij hun eerste ontmoeting is er direct seksuele chemie die later zal exploderen.

Lees verder “Angel Heart”

Star Wars: Episode III – Revenge of the Sith

Met Revenge of the Sith, de trilogieafsluiter van de eerste drie Star Wars episodes, gaat George Lucas nog dieper in op de transformatie van Anakin Skywalker naar Darth Vader. Net als in Attack of the Clones had dit een fascinerende sciencefictionfilm kunnen opleveren, Anakin wordt nog steeds als puberale herrieschopper neergezet. En dan is er nog de karikaturale kanselier Palpatine die graag de macht wil hebben, en de kwetsbare Anakin opzet tegen de Jedi. De Jedi vertrouwen op hun beurt Palpatine niet en vragen Anakin om voor hun te spioneren. Helaas voor hun is de invloed van Palpatine te sterk en begint de duisternis harder aan Anakin te trekken.

Lees verder “Star Wars: Episode III – Revenge of the Sith”

Anomalisa

Charlie Kaufman is het soort auteur wiens signatuur altijd zichtbaar is. Ook wanneer hij een animatiefilm maakt. Zoals in dit geval Anomalisa, waarin grijze eentonigheid domineert. Middelpunt van aandacht is Michael Stone, een schrijver die bekend is om zijn boek over klantenservice. Hij wordt als beroemdheid beschouwd en geeft regelmatig lezingen over het onderwerp. In een hotel ontmoet hij de verlegen Lisa, op wie hij meteen verliefd wordt. David Thewlis heeft de stem van Michael voor zijn rekening genomen en weet van het poppetje een echt personage te maken. Intussen legt Kaufman Michael op de pijnbank en schroeft het pijngehalte steeds verder op. 

Lees verder “Anomalisa”

Ghostbusters (2016)

Normaliter geef ik gewoon mijn mening over een film, ondersteund met argumenten en een analyse. Geen overtollige achtergrondinformatie, dat bewaar ik wel voor het weetzinnetje. In het geval van de remake van de remake van Ghostbusters kom ik hier echter niet onderuit, omdat informatie over het maakproces onlosmakelijk met deze titel is verbonden. Destijds gilden (mannelijke) fans dat hun jeugd door deze remake verwoest was. De storm in het glas is gaan liggen, de gevolgen zijn desondanks opvallend: puur om te pesten werd de trailer van deze Ghostbusters naar beneden gestemd op YouTube en werden cast en crew aangevallen op social media.

Lees verder “Ghostbusters (2016)”

Voyage of Time: Life’s Journey

Terrence Malick. Ja. Hij wordt op handen gedragen, beschouwd als innovatieve filmer die filosofische thema’s in zijn titels verwerkt. Badlands, The Thin Red Line en The Tree of Life waren erg sterk. Knight of Cups en Song to Song hebben mij door het afschuwelijke camerawerk en de bloedirritante voiceover bijna de bioscoopzaal uitgejaagd. Zijn nieuwste werk, Voyage of Time: Life’s Journey, heeft als pluspunt dat het statisch is gefilmd, zonder dat ik het gevoel heb in een draaimolen te zitten. Het is een documentaire met als startpunt de Big Bang en eindstation de moderne mens. De animaties zijn nog het gedenkwaardigst wegens de prachtig verbeeldde evolutie.

Lees verder “Voyage of Time: Life’s Journey”

Bloed, Zweet & Tranen

Hij kan gerust een nationale legende worden genoemd: André Hazes. In Bloed, Zweet & Tranen wekt acteur Martijn Fischer hem op magistrale wijze tot leven. Regisseur Diederick Koopal gaat van heden naar verleden en weer terug om zo het tragische leven van ‘s Nederlands bekendste smartlapzanger te presenteren. Koopal concentreert zich op Hazes’ zelfdestructieve pad, zijn opkomst als zanger en zijn kinderjaren. Het begint op de Albert Cuypmarkt, waar een jonge André onder lichte dwang van zijn hardhandige vader moet zingen. Vader gaat met de pet rond en trakteert zichzelf en zijn zoon op een biertje. Lees verder “Bloed, Zweet & Tranen”