Maand: november 2017

DVD

The Room

Het is 1998 als Greg Sestero, een jongen met grote dromen over het acteursbestaan, de enigmatische Tommy Wiseau ontmoet. Ook hij heeft de droom acteur te worden, al heeft hij er niet echt de aanleg voor. Er ontstaat een bijzondere band tussen de twee en ze doen verwoede pogingen als acteur aan de bak te komen. Als het blijft mislukken zweert Wiseau Hollywood af en besluit een toneelstuk te schrijven. Wegens gebrek aan interesse werkt hij dit om tot een boek van zo’n 500(!) pagina’s, maar ook dit krijgt hij niet verkocht. Dan maar een film. De titel? The Room. Het verhaal? Johnny is verloofd met Lisa, maar zij laat haar oogje vallen op Mark. Waarom, dat is niet duidelijk. Ineens vindt zij Johnny “boring” en beschuldigt hem ervan haar te hebben geslagen.

Lees verder “The Room”

DeFilmjunk10 reacties
1001 Movies You Must See Before You Die, Bioscoop

Eraserhead

Ik heb dit waanzinnige debuut van David Lynch op DVD en videoband en heb hem al een keer in het Filmmuseum gezien. Nu de documentaire David Lynch: The Art Life is uitgebracht, draait Eraserhead weer even opnieuw in de bios. Ik heb voor de zekerheid gereserveerd, dit bleek niet nodig: er zitten nog geen tien mensen in de zaal. Wat wil je, met een zwartwit film waarin nachtmerriebeelden en -geluiden de overhand hebben. Zelfs een eetscène wordt als een onsmakelijke en zwartkomische gelegenheid in beeld gebracht. “Rode draad” in het verhaal is Henry (met het meest markante kapsel uit de filmgeschiedenis) die leeft in een wereld doordrongen van een broeierige, industriële sfeer. Zijn ogen zijn gevuld met achterdocht en angst en hij balanceert op het randje van werkelijkheid en waanzin. Eén duwtje en hij stort in. 

Lees verder “Eraserhead”

DeFilmjunk9 reacties
DVD

Tonio

Het is de nachtmerrie van elke ouder: je kind verliezen. Het overkwam Adri van der Heijden en zijn vrouw Mirjam Rotenstreich in 2010. Ikzelf studeerde nog aan de VU toen Tonio werd doodgereden. van der Heijden wist maar één manier om zijn verdriet te verwerken: schrijven. Met zijn majestueuze roman Tonio creëerde hij een monument voor zijn zoon. Vorig jaar bracht regisseuse Paula van der Oest dit lijvige werk naar de bioscoopzalen. Critici waren lovend over de film en prezen het optreden van Pierre Bokma als de zwaarlijvige schrijver. Hoewel ik de ruim 600 pagina’s tellende roman te lang van stof vind – van der Heijden is onbekend met de begrippen “kort” en “bondig” – vind ik die toch beter dan de film.

Lees verder “Tonio”

DeFilmjunkEen reactie plaatsen
Bioscoop

Happy End

Er blijft een telefoon trillend om aandacht vragen en twee vrouwen naast mij geven steeds commentaar. De zaal is onrustig, toch werkt dit de filmervaring niet tegen. De Oostenrijkse regisseur Michael Haneke heeft werken op zijn naam staan die iets weghebben van een stijloefening: in Funny Games richten de daders zich rechtstreeks tot de camera en 71 Fragmente einer Chronologie des Zufalls heeft veel weg van een beeldencollage. Happy End is wat betreft vorm Hanekes meest conventionele film tot nu toe. De hoofdrol is voor de twaalfjarige Ève die bij haar depressieve moeder woont. Ze heeft een blog waarop ze onomwonden beschrijft hoezeer ze haar moeder haat en rommelt met haar medicatie. Haar moeder komt uiteindelijk met een overdosis in het ziekenhuis terecht.

Lees verder “Happy End”

DeFilmjunkEen reactie plaatsen
Videoland

Eaters

Eaters kent een aardig begin. We maken kennis met de hoofdpersonages die op reis zijn door een zonovergoten woestijn. Als één van de vrienden vermist raakt bij een benzinepomp valt de verdenking op een groep Hells Angels. Er wordt gevloekt, iedereen loopt rond met geweren en geeft elkaar om het minste of geringste een pak slaag. Eaters doet kortom heel erg zijn best zo dreigend en groezelig mogelijk over te komen. Het werkt allemaal nogal op de lachspieren. Pas als de Eaters voorbijkomen, de monsters waar het om gaat, gebeurt er naar mijn gevoel iets. En dan is deze horrortitel alweer bijna halverwege. Deze vreemde mensenetende wezens lopen rond met jutezakken over hun hoofd waar slordig geknipte gaten inzitten en kunnen nog het beste als psychotische mormonen beschreven worden.

Lees verder “Eaters”

DeFilmjunkEen reactie plaatsen
Netflix

Jim & Andy: The Great Beyond

Jim Carrey kreeg in 1999 de kans om de komiek Andy Kaufman te portretteren in Man on the Moon. In Jim & Andy: The Great Beyond, legt de acteur uit wat de komiek voor hem betekende en hoeveel hij er voor over had zijn grote held te spelen. Er zijn veel opnames gemaakt van hoe het achter de camera verliep en die beelden zijn nu vrijgegeven. Het filmen van Man on the Moon bleek een emotionele dollemansrit te zijn voor zo’n beetje elke betrokkene. Want als Carrey bedenkt hoe hij de rol het beste kan aanpakken, beseft hij dat er maar één weg is. Door net als Kaufman de grenzen op te zoeken en vervolgens nog eens tien stappen verder te gaan. Net zolang tot hij Kaufman ís. Dit is natuurlijk niet nieuw, er zijn zat andere acteurs die zich konden verliezen in een rol.

Lees verder “Jim & Andy: The Great Beyond”

DeFilmjunk2 reacties
Bioscoop

Murder on the Orient Express

Net als Sherlock Holmes staat Hercule Poirot erom bekend bizarre zaken in een oogwenk op te kunnen lossen. In Murder on the Orient Express krijgt hij te maken met een wel heel complex moordmysterie. Ik popel al een tijdje deze film te zien. De vorige keer was hij uitverkocht, ditmaal heb ik een kaartje kunnen krijgen. Voor mij in de zaal zitten twee meisjes, ik schat zo een jaar of zeventien, achttien, die klaarzitten met een grote zak chips. Als Johnny Depp vluchtig in beeld komt hoor ik ze even zuchten. Dat tienermeisjes nog zo kunnen wegzwijmelen bij een man van halverwege de vijftig. Maar goed. Belangrijker is de film. Kenneth Branagh, bekend van zijn Shakespeare vertolkingen, heeft hier zowel de regie als de hoofdrol.

Lees verder “Murder on the Orient Express”

DeFilmjunk1 reactie
DVD

Funny Games

Michael Haneke heeft ooit over Funny Games gezegd dat als je de film helemaal kan uitkijken, je het echt nodig hebt gehad. Een raadselachtige uitspraak die ik jaren geleden beschouwde als een uitdaging. Akkoord, het is geen fijne film, maar zo verschrikkelijk vond ik hem ook niet. Nu Hanekes laatste werk in de bioscoop draait besluit ik Funny Games nog eens te kijken. Wat blijkt: het is een mokerslag die traag en ongenadig neerkomt. Centraal staat een gezinnetje van drie (ouders met hun zoontje) die in een huisje gaat genieten van een vakantie. De rust wordt verstoord wanneer twee vreemde mannen opduiken, Peter en Paul. Een welbespraakt duo die een spel wil spelen met het drietal. Als iemand het waagt de regels van hun spel te breken volgt een gruwelijke straf. 

Lees verder “Funny Games”

DeFilmjunk1 reactie
Niet gecategoriseerd

He Never Died

Muziekliefhebbers zullen ongetwijfeld eens van Henry Rollins hebben gehoord. Hij was zanger van de legendarische punkband Black Flag en geniet daarnaast een solocarrière. Toen ik deze titel op Netflix voorbij zag komen met Rollins’ naam was de keuze snel gemaakt. Rollins speelt de rol van Jack, een man die zich heeft teruggetrokken in zijn appartement en er alleen uitkomt voor het hoogstnodige: mensenvlees. Als hij zonder komt te zitten doet hij zijn kaken zo ver mogelijk uit elkaar en stoot vreemde geluiden uit. Om het feest af te maken beschikt hij over bovennatuurlijke krachten. Zijn leven kabbelt zo een beetje voort als ineens zijn dochter op de stoep staat. En dan is er nog een groep maffiosi die koste wat het kost Jack onder de grond willen krijgen.

Lees verder “He Never Died”

DeFilmjunk1 reactie
Bioscoop

The Mountain Between Us

Mijn eigenlijke plan is om naar Murder on the Orient Express te gaan, helaas blijkt de populariteit van Johnny Depp nog altijd niet aan kracht te hebben ingeboet: de voorstelling is uitverkocht. Na even zoeken besluit ik dan maar te gaan voor The Mountain Between Us. Deze titel is geregisseerd door Hany Abu-Assad, die hiermee zijn eerste Hollywoodfilm heeft gemaakt. De regisseur schijnt een naam te hebben in het arthousewereldje, ik heb nog nooit van hem gehoord. Ik haal mijn kaartje, ga wat eten en als ik de zaal in wil blijkt mijn kaartje op mysterieuze wijze te zijn verdwenen. Gelukkig maak ik tegenwoordig een foto van elk kaartje dat ik koop en mag ik alsnog doorlopen.

Lees verder “The Mountain Between Us”

DeFilmjunkEen reactie plaatsen