The Hitman’s Bodyguard

In het begin van The Hitman’s Bodyguard worden een vrouw en kind doodgeschoten door de wrede dictator Vladislav Dukhovich. Hij wordt opgepakt en moet in Den Haag worden berecht. Huurmoordenaar Darius Kincaid is een belangrijke getuige in deze zaak en moet getransporteerd worden naar Den Haag. Onder begeleiding natuurlijk. Als zijn bescherming wordt kapotgeschoten moet hij op zoek naar een alternatief. Welk beter alternatief dan een bodyguard die zijn gekoesterde Triple-A status kwijt is geraakt en nu werkt voor paranoïde zakenmannen? Lees verder “The Hitman’s Bodyguard”

Reservoir Dogs

In hoeveel overvalfilms kom je criminelen tegen die voor de klus nog even gaan ontbijten in een restaurant, de betekenis van “Like a Virgin” doorgronden en discussiëren over het belang van fooien geven? In Quentin Tarantinos debuut Reservoir Dogs draait het om een overval die uit de hand loopt. De overvallers vluchten naar het afspreekpunt en komen tot de conclusie dat er een mol in de groep zit. Dat één van de overvallers een ernstige schotwond heeft en er een onvoorspelbare psychopaat in hun midden blijkt te zijn, maakt de situatie er niet beter op. 

Lees verder “Reservoir Dogs”

A Quiet Place

Ik verwachtte met A Quiet Place een monsterhorror, zo eentje waarin onzichtbare, bloeddorstige creaturen rondkruipen, op zoek naar slachtoffers en bloedbaden aanrichten. In het begin is dat ook zo: een familie, bestaande uit de ouders, twee zoons en een dove dochter, sluipt rond in een winkel op zoek naar medicijnen. Ze communiceren via gebarentaal of fluisteren op een nauwelijks hoorbare toon. De jongste zoon wil per se een speelgoedraket meenemen, maar alles wat geluid veroorzaakt is gevaarlijk. Die raket mag dus absoluut niet mee, aldus de ouders.

Lees verder “A Quiet Place”

The Rider

Mijn plan was een masterclass van Mick Garris te bezoeken, ik bleek een dag te laat te zijn. Dan maar weer eens een bioscoopbezoek. Mijn voorkeur ging uit naar Aus dem Nichts, op het laatste moment veranderde ik mijn keuze naar The Rider. Zo’n titel die drijft op thema, sfeer en personages. Een film die gaat over een cowboy die na een ongeluk niet meer mag rodeorijden. Dit was de première en de film werd ingeleid door een filmjournaliste. Dat kan leuk zijn, alleen was het wel erg warm in de zaal en wist het “enthousiasme” van de spreekster niet echt mijn aandacht te trekken.  Lees verder “The Rider”

Deep Below

Ik ben er verdomme weer ingetrapt. De hoes van Deep Below heeft een veelbelovende afbeelding, de film heeft nog op een festival gedraaid en prijzen gekregen, de gespecialiseerde pers is er lovend over. Dan moet er toch wel iets goeds aan zijn? Al is het maar een detail, een kleinigheidje? Iets? In deze Franse productie gaat het om een ronddobberend schip, waarin de resten van de afgeslachte bemanning zijn gevonden. Een ambitieuze journaliste, Julie, gaat erop af.  Lees verder “Deep Below”

Oasis: Supersonic

Wat heeft iedereen toch met de (bek)vechtende Gallagher broers die jarenlang het hart vormde van Oasis? In de documentaire Oasis: Supersonic vertellen de bandleden, vrienden, kennissen en familie hoe een groepje onverlaten samen muziek maakten en onverwacht snel naar supersterdom stegen. Omdat hun geluid zo lekker “vuil” was. De liveoptredens zo energiek. En natuurlijk omdat er twee broers in zaten die een sterke haat-liefde relatie met elkaar hadden. De eerste keer dat ik de muziek van Oasis ging luisteren was ik twintig. Lees verder “Oasis: Supersonic”

Raising Arizona

Als ik denk aan Raising Arizona, denk ik aan hysterisch. Hysterische personages, hysterische humor, hysterisch verhaal. Middelpunt van de filmstorm is een onwaarschijnlijk: koppel Hi (een recidivist) en Ed (een agente). Ze willen dolgraag een kind, maar kunnen geen kinderen krijgen. Ten einde raad besluiten ze dan maar een kind te stelen van een nest van vijf. Immers, met vijf baby’s hebben die ouders toch genoeg kroost? Zoals het hoort in een Coentitel gaat dit niet helemaal goed. Lees verder “Raising Arizona”

Bovennatuurlijk nv

Thomas Vanbrabant is een beginnend filmmaker uit België die vroeg of ik zijn kortfilm Bovennatuurlijk nv wilde bespreken. Altijd leuk als zoiets gevraagd wordt. Bovennatuurlijk nv gaat over een gelijknamig bedrijf dat superhelden (of beter gezegd mensen met superkrachten) onder de hoede neemt. Denk aan een literair agentschap, maar dan voor mensen met speciale krachten. De jongen met de krachten heeft Lars en hij en zijn vader willen graag dat Bovennatuurlijk nv hen verder helpt.

Lees verder “Bovennatuurlijk nv”

Suburbicon

Wat krijg je als George Clooney een oud script van de gebroeders oppakt, zelf wat ideeën erin verwerkt en achter de camera kruipt? Het antwoord is Suburbicon, een vlijmscherpe, gitzwarte komedie/drama, waarin de stempel van de Coens duidelijk te voelen is. Suburbicon is een woonwijk waarin iedereen in harmonie met elkaar samenwoont, tot de buurt opschrikt van de nieuwe buren. Die zijn namelijk gekleurd. Alsof dat niet voor genoeg spanningen zorgt wordt een familie slachtoffer van een brute inbraak met onvoorziene gevolgen.

Lees verder “Suburbicon”

The Men Who Stare at Goats

Er zijn van die films die onder de radar glippen omdat ze zich afspelen in een eigenzinnig wereld met eigenzinnige personages. Frank bijvoorbeeld. Of The Men Who Stare at Goats. In deze titel gaat het over een speciale militaire eenheid die getraind wordt in paranormale technieken. Zo leren ze telepathisch contact te maken of dwars door muren te rennen. Het is geen hilarische komedie of een heftig drama. Meer iets dat er tussenin zit. Het wordt nog absurder wanneer je weet dat dit gebaseerd is op ware feiten: John Ronson schreef een boek over de New Earth Army die een stukje humaniteit in de oorlog wilde brengen.

Lees verder “The Men Who Stare at Goats”