Als filmliefhebber duik ik graag in de geschiedenis van dit wonderlijke medium. In dit geval neem ik je mee naar het jaar 1916, als een piepjong kereltje genaamd Walt Disney het filmtheater bezoekt, dan nog de magische plek van bewegende beelden. De voorstelling waar Disney een kaartje voor heeft is Snow White, de verfilming van een broadway-productie die op zijn beurt weer is geïnspireerd op het verhaal van de gebroeders Grimm. Disney vergaapte zich naar eigen zeggen aan Marguerite Clark in de rol van Snow White.

De heks, dwergen en magische spiegel moeten ook hebben bijgedragen aan de betoverende sfeer. Maar voor mij werkt het niet. Totaal niet. Het gaat niet om het houtje-touwtje filmwerk, de bespottelijke effecten en bordkartonnen decorstukken. Wat mij stoort is de onsamenhangende uitwerking van het indringende verhaal.

Enerzijds is het verteltempo waarmee Snow White zich voortsleept stroperig en traag, aan de andere kant gehaast en rafelig. Dit verhindert het verhaal om goed tot leven te komen. Ik meen ergens gelezen te hebben dat er scènes ontbreken en dat de montage daarom zo stottert. Of ligt het toch aan de niet al te beste regie van J. Searle Dawley?

De adaptatie van het sprookje is ook vrij kolderiek. Ik bedoel, enig idee waar de boze stiefmoeder eerst mee aan komt zetten om van Snow White af te komen? Een kam. Een magische kam. Als Snow White die kam in haar haarbos heeft gestoken moet de boze stiefmoeder tot honderd tellen. Wat er dan precies gebeurt? Weet ik het. Het is een kam. Kan mij het wat schelen wat een kam zoal aan schade veroorzaakt.

Snow White laat in elk geval een diepe indruk achter op Disney. Als hij twintig jaar later besluit om een avondvullende animatiefilm te maken gaat hij voor dit sprookje. De grote ironie? Disney slaagt erin om Snow White and the Seven Dwarfs de vonk te geven die Snow White mist. De getekende versie is veel levendiger dan de zwart-wit film met acteurs.

In de context van de filmgeschiedenis speelt deze stomme sprookjesfilm een cruciale rol. Ik heb daarom echt geprobeerd om Snow White een kans te geven. Mijzelf te verplaatsen in de tiener die Disney toen was. Om hem te waarderen in het kader van zijn tijdsgeest. Helaas. Ik vind hem zwaar tegenvallen.

Mocht je zelf terug willen reizen naar 1916, de film is jaren geleden teruggevonden en gerestaureerd en staat op YouTube.

Je kan mij volgen via Facebook, Twitter, Instagram en Letterboxd.