Een goeie vriend van mij gebruikt het begrip “mayo-film”. Wat dit precies betekent en waar hij het vandaan heeft gehaald, ik heb geen idee. Het roept geen positieve connotaties op. Het is iets vettigs, een hap kunstmatige smakeloosheid, bereid in de vergaderzaal van de marketingafdeling, met als doelstelling omzet boven kwaliteit te plaatsen. Heel soms, als ik gewoon lekker onderuitgezakt voor de tv wil zitten, heb ik wel zin in zo’n mayo-film. Gewoon meegaan in de platte, commerciële onzin, om het achteraf helemaal stuk te schrijven.
Ik had dus het idee dat Huisvrouwen Bestaan Niet aan deze kwalificaties voldeed. Geschreven door Rick Engelkes en Richard Kemper gaat dit komische drama over het wel en wee van Gijsje en Marjolein, twee zusjes met ieder hun eigen problemen. Gijsje wil dolgraag kinderen, Marjolein is net ontslagen en moet een nieuwe draai zien te vinden. En hun moeder dreigt haar huis kwijt te raken.
Huisvrouwen Bestaan Niet is een typische hapslikweg komedie tjokvol karikaturen en BN’ers die slechts dienen als beeldvulling. Volgens de film is er bovendien niets mis met een beetje vreemdgaan en moeten slippertjes vooral verzwegen worden. Dubieuze boodschap, vind ik.
Jelka van Houten en Eva van de Wijdeven weigeren om de ondergang van deze romkom zomaar te accepteren. Dat ze een doodsaai script in handen geduwd hebben gekregen, prima. Maar ze staan er verdorie wel en zorgen ervoor dat het nog een béétje sprankelt.
Het is dankzij deze twee actrices dat er nog iets te genieten valt. Hun chemie en charisma spoelt de overheersende mayo-smaak van Huisvrouwen Bestaan Niet nog een beetje weg. Zeker na de eerste helft begint de film zowaar zijn charmante kant te laten zien en weet het op een hele krappe voldoende uit te komen.
Is Huisvrouwen Bestaan Niet dan evengoed geen mayo-film? Oh zeker wel. Het blijft te veel hangen in zijn beoogde doelgroep, houdt krampachtig vast aan het haakje met de realiteit en vinkt keurig de hokjes aan waar een gemiddelde vertelling aan moet voldoen. Voorspelbaar en braaf. Zo nu en dan verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Maar achteraf moet ik toch flink spoelen om de vettige mayo-smaak weg te krijgen.
Voor de oplettende kijker, bij de begintitels wordt nog een grap uitgehaald met Engelkes’ naam. Een vluchtige verwijzing naar zijn voormalige rol in GTST (ook een echte mayo-titel). Iedereen die deze soap sinds de jaren negentig volgt zal de grap begrijpen.
Je kan mij volgen via Facebook, Twitter, Instagram en Letterboxd.