E.T.

Een buitenaards wezen dat door zijn buitenaardse familieleden (per ongeluk) op aarde wordt achtergelaten en terechtkomt in het gezin van de piepjonge Elliott. Dit is de plot van de klassieker E.T., geregisseerd door Steven Spielberg. Hij baseerde het verhaal op zijn eigen jeugd, Melissa Mathison ving de ideeën op in een script. De eerste keer dat ik E.T. zag zat ik nog op de basisschool. Ik vond hem eerder eng dan mooi. Ik bedoel, kijk naar nou eens naar E.T.. Dat gigantische hoofd met die grote, doordringende ogen. Zijn waggelende manier van lopen. En dan die doorrookte stem.

Lees verder “E.T.”

1 Jaar FilmBekeken

Het is 8 januari als ik La La Land zie, de eerste film die ik voor FilmBekeken recenseer. Op 27 februari staat hij online. In de tussenliggende periode maak ik volop gebruik van mijn Cinevillepas en moet een flinke inhaalslag maken: in een week tijd recenseer ik elf films. Ik heb nog geen minimum woordenaantal, voeg geen afbeeldingen of trailers in. De stukken zijn bedoeld als een filmdagboek, waarin ik de besprekingen combineer met anekdotische vertellingen. 280 recensies verder hebben de site en de toon van de stukken een reis gemaakt die nog steeds voortduurt. 

Lees verder “1 Jaar FilmBekeken”

I, Tonya

I, Tonya gaat niet echt over dat “verrekte incident”. Ja, het komt wel voor, maar het is geenszins de kern van de film. Haal het kunstschaatsen de interviews en de zwartkomische toon weg en wat blijft er over? Een portret over underdogs, buitenbeentjes, de zonderlingen die zo graag hun doel willen bereiken en geaccepteerd willen worden. Dat wil maar niet lukken. Tonya Harding was kunstschaatseres met een flinke portie talent. Nancy Kerrigan was ook een getalenteerd kunstschaatseres en werd gezien als de schaatsschoonheid.  Lees verder “I, Tonya”

The Post

Het is een flinke tijd geleden dat ik voor het laatst een film van Steven Spielberg zag. In The Post gaat het over geheime documenten van de overheid, waarin wordt beschreven dat de oorlog in Vietnam een verloren zaak is. Natuurlijk moeten deze documenten achter slot en grendel blijven. En al helemaal niet in handen van de pers komen. In het eerste deel van The Post worden naar zo veel onbekende personen en gebeurtenissen verwezen dat ik algauw de draad kwijtraak. Aandelen, bestuursvergaderingen, een reportage in het Witte Huis die niet helemaal goed is gegaan…  Lees verder “The Post”

The Usual Suspects

Nadat Kevin Spacey werd beschuldigd van ongewenst gedrag is het stil geworden van zijn kant. Heel erg stil. Durf ik nog zijn films te kijken en zijn acteerprestaties te prijzen? Natuurlijk wel. Neem The Usual Suspects. Verbal Kint is de enige overlevende van een uit de hand gelopen kraak en wordt onderworpen aan een verhoor. De belangrijkste vraag: is medekraker Keaton, een voormalig agent, inderdaad tijdens de kraak gestorven? Na veel geaarzel en omslachtig gebabbel geeft Verbal stukje bij beetje het wonderlijke verhaal prijs. Hoe goed Spacey ook is als de goedgelovige kreupele Verbal, de echte hoofdrol wordt gespeeld door het script. Hoe verder het verhaal vordert, hoe ingewikkelder het wordt.

Lees verder “The Usual Suspects”

Fifty Shades Darker

In het begin van FilmBekeken besprak ik Fifty Shades of Grey, het eerste deel van een drieluik. Het was vermakelijk maar ook doodsaai. De personages waren eendimensionaal, de dialogen stonden in de herhaalstand en de onderliggende boodschap over machtsverhoudingen in een relatie dubieus. Toch was ik benieuwd naar het vervolg. Nu er een andere regisseur is en de partner van E.L. James het script heeft geschreven kan een frisse wind waaien. Er worden nieuwe personages geïntroduceerd die zelfs voor dreiging kunnen zorgen. Wordt de gestoorde relatie tussen Anastasia en Christian alsnog in gevaar gebracht? Wordt het nu eindelijk eens spannend? 

Lees verder “Fifty Shades Darker”

The Shape of Water

In The Shape of Water wordt de stomme Elisa Esposito tegenover een mysterieus zeemonster gezet. Elisa is schoonmaakster in een geheim onderzoeksinstituut en ontdekt dit wezen als ze een laboratorium schoonmaakt. Er ontstaat een ongrijpbare band die zich ontwikkelt tot een liefdesrelatie tussen de twee. Als één filmer die romance geloofwaardig kan neerzetten is het wel Guillermo del Toro, die aan elk detail van het monster en de vormgeving heeft gedacht. The Shape of Water is doordesemd van vochtigheid. Het regent vaak, de muren van het onderzoeksinstituut zien er waterig uit en natuurlijk moet het watermonster in water verblijven. 

Lees verder “The Shape of Water”

Freddy Got Fingered

Ik hou van grove grappen en neurotische bektrekkerij. Misschien is dat wel de reden dat ik Freddy Got Fingered, tot op bepaalde hoogte, kan waarderen. Ik ben hierin één van de weinige. Het filmdebuut van Tom Green kon rekenen op stevige kritiek en mocht een karrenvracht aan Razzies ophalen. Green speelt ook de hoofdrol in deze bizarre komedie en vertolkt personage Gord Brody. Hij wil het maken als animator, maar zijn gevoel voor humor is, eh, apart. In de openingsscène probeert hij wat tekeningen uit, voorziet de stijlvolle figuurtjes van stemmetjes.

Lees verder “Freddy Got Fingered”

The Florida Project

Twee kinderen die om beurten aan een hoorntje met vanille ijs likken, uitgebreid hun vingers aflikken en naar iemand buiten het scherm kijken. Dit is het eerste wat ik zag van The Florida Project, een film waarin de hoofdrollen door kinderen worden vertolkt. Na een maand van afwezigheid in de bioscoop besloot ik voor deze titel te gaan. Het draait om de zesjarige Moonee. Zij woont samen met haar moeder Halley in een morsig motel en haalt met haar vriendjes kattenkwaad uit. Laat ik de felle snoepkleuren en het “spontane acteren” van de kindacteurs even buiten beschouwing laten, die zijn al genoeg besproken.

Lees verder “The Florida Project”

Interstellar

De eerste keer dat ik Interstellar zag was in de bioscoop op IMAX formaat. Zo’n sciencefictiontrip komt dan geheid binnen. Toen ik hem thuis nog eens terugzag op een gewoon scherm kon ik concluderen dat dit ruimte-epos niks aan kracht heeft ingeboet. Om de complete plot uit te leggen wordt lastig, het volstaat te zeggen dat hoofdpersonage Cooper de wereld moet redden. De bronnen op aarde zijn uitgeput en er moet worden gezocht naar een alternatieve planeet. Via een wormgat reist Cooper naar een ander ruimtestelsel om daar het alternatief te vinden.

Lees verder “Interstellar”