Wat is het toch met The Shawshank Redemption, de film gebaseerd op het verhaal van Stephen King? Bij uitkomst wist het niet eens genoeg kaartjes te verkopen om de productiekosten terug te krijgen, daarna werd hij genomineerd voor zeven Oscars (geen enkele winst), om uit te groeien tot groot succes op video. Hij is zelfs tot beste film ooit uitgeroepen en pikte de eerste positie in op IMDB’s befaamde lijst van 250 beste films. Dat betekent dat hij beter wordt beoordeeld dan bijvoorbeeld The Godfather. Omdat de film vijfentwintig na uitkomst opnieuw in de bioscoop is uitgekomen besloot ik hem te kijken. Is hij nou echt zo goed?

Koele kikker Andy Dufresne (Tim Robbins) wordt beschuldigd en veroordeeld voor de moord op zijn vrouw en haar minnares. Hij moet zijn straf, twee keer levenslang, uitzitten in Shawshank, waar hij ritselaar Red (Morgan Freeman) ontmoet. Andy is eerst nog op zichzelf en probeert zo goed mogelijk binnen de vier muren van Shawshank te overleven.

Hij wordt de prooi van de “Zusters”, die in de nieuweling een lekker hapje zien. Andy worstelt met het seksuele geweld tot de directeur en cipiers ontdekken dat hij alles weet van belastingaangifte, tips en trucs kent om wetten te omzeilen. Vanaf dan krijgt hij een speciale status. Intussen groeien Red en Andy naar elkaar toe en ontstaat een sterke vriendschap tussen de twee mannen.[epq-quote align=”align-left”]Toch slaagt regisseur Frank Darabont erin om een film vol epiek en elegantie te maken.[/epq-quote]

Strikt genomen gebeuren er geen bijzondere of originele dingen in The Shawshank Redemption. De gevangenen zijn zo kwaad nog niet, hoofdcipier Hadley (Clancy Brown) mept met liefde nieuwelingen dood, directeur Warden Norton (Bob Gunton) is zo corrupt als maar kan. Toch slaagt regisseur Frank Darabont erin om een film vol epiek en elegantie te maken. Door ons, het publiek, binnen Shawshank te houden, worden wij ook gevangen gehouden, moeten wij wel vertrouwd raken met de kille wereld binnen de gevangenis. Het is de vriendschap tussen Andy en Red die er leven in blaast. Darabont schakelt soepel tussen drama en zoetigheid en komt met een louterende plottwist om het verhaal helemaal op zijn kop te zetten. Nooit voelt het gekunsteld of te veel, alles smelt samen tot een samenhangend, indringend geheel.

The Shawshank Redemption is niet zo revolutionair als Citizen Kane, noch heeft het de originaliteit van Eraserhead, de flamboyantie van The Rocky Horror Picture Show of de schok van Irréversible. The Shawshank Redemption is gewoon een prachtige film met een prachtige boodschap: blijf hopen. Het mag dan een mierzoete boodschap zijn, hier werkt het perfect. Net als het weergaloze slot. 

Frank Darabont/Tim Robbins en Morgan Freeman