Het moest er een keer van komen: The Godfather. Samen met Citizen Kane en The Shawshank Redemption voert deze titel menig toplijst aan. Francis Ford Coppola kreeg de taak de roman van Mario Puzo naar het witte scherm te brengen. Hij beschouwde de regieklus als een ondankbare taak. Dit was meer een soap, geen artistieke verantwoord film. Omdat hij wel geld nodig had besloot Coppola de klus alsnog aan te nemen. De rest is filmgeschiedenis. In bijna drie uur krijgen we te maken met het wel en wee van de familie Corleone. Vito Corleone staat aan het hoofd van de familie.
Een van zijn zoons, Sonny, Michael of Fredo, zal op een dag zijn imperium moeten overnemen. Als de nietsontziende Sollozzo koste wat het kost een drugsrijk wil opbouwen, gaat Vitos macht wankelen. Sollozzo heeft hulp van de maffia nodig voor zijn zaken, Vito wil echter niets met drugs te maken hebben. Sollozzo besluit daarom drastische stappen te ondernemen. Stappen die ontaarden in oorlog met verstrekkende gevolgen.
Dat Coppola de lijvige roman van Puzo in deze speeltijd heeft weten te krijgen is een wonder. Het is ook een wonder dat hij erin slaagt geen enkel moment de spanning te verliezen. Welke scène je ook kijkt, wat er ook gebeurt, wie er ook te zien is, Coppola zorgt continue voor voelbare druk. Ineens breekt ruzie uit, worden wapens getrokken of krijgt het verhaal een dramatische wending. De personages hebben duidelijke achtergronden en ondergaan een psychologische transformatie. Het verhaal is wat complex en niet altijd even duidelijk, het gaat voor een gangsterfilm erg diep.
Al Pacino en Marlon Brando zetten met Michael en Vito Corleone iconische personage neer. Pacino brengt een natuurlijk temperament mee zich mee en geeft Michael zo een geladen persoonlijkheid. Brando maakt van Vito een kalme, bedaarde man met wie je geen ruzie moet maken. Elke scène weet hij te vullen met zijn aanwezigheid. Dan heb je nog James Caan die de heethoofdige Sonny vertolkt, Robert Duvall als de zakelijke Tom, John Cazale als de bedeesde Fredo, en Diane Keaton als Kay, de verloofde van Michael. Stuk voor stuk toptalenten, een cast die voor vuurwerk zorgt. Omdat het geheel zo goed staat, vergeet je zelfs dat de personages lang geen lieverdjes zijn. Empathiseren met gangsters en psychopaten. Dat is nog wel het grootste wonder van The Godfather.
Francis Ford Coppola/Marlon Brando en Al Pacino
9 gedachten over “The Godfather”