Iedere aflevering van Baantjer begon met de vondst van een lijk. Daarna klonken de zware slagen op de typemachine (TAK TAK TAK. TAK. TAK. TAK. TAK TAK) die het woord “Baantjer” spelden en werd het beroemde melodietje gespeeld. Misschien wel de beroemdste uit de geschiedenis van Nederlandse misdaadseries. Op de mondharmonica blies Toots Thielemans een melancholiek wijsje, een orgeltje speelde een driekwartsmaat. Door de unheimische … Lees verder Baantjer
Iedere vezel van mijn wezen verzette zich tegen het bezoeken van Housewitz, de documentaire waarin Oeke Hoogendijk haar moeder Louke volgt. Louke overleefde Westerbork en worstelt sindsdien met een knoert van een oorlogstrauma. Zij heeft zich verschanst in haar woning en weigert een stap over de drempel te zetten. Al toen ik de trailer zag wist ik dat Housewitz een lastige zit zou worden. Het … Lees verder Housewitz
Het marketingteam achter Ninjababy had een ludieke actie bedacht. In plaats van een campagne op de sociale media werd er voor briefkaartjes gekozen. Ik vond een flinke hoeveelheid van die kaartjes in een Filmkrant toen ik naar The Northman ging. Leuk bedacht, alleen vond ik de filmposter zelf niet zo aantrekkelijk. Een jonge vrouw kijkt chagrijnig naar een simpel getekend poppetje dat zich aan de … Lees verder Ninjababy
Waarom nu deze obsessie? Ik kwam er van de week achter dat dit consumptiemuntje nog in mijn broekzak zat. Waarom consumptiemuntje? Tijdens Koningsdag kreeg ik dit consumptiemuntje bij de ingang van een kroeg. Een portier met donkere bolhoed en beige regenjas stond ze aan iedereen uit te delen. Hij legde uit dat het bedoeld was om eenmalig in te ruilen voor een glas. Met dat … Lees verder De obsessie van De Filmjunk: Consumptiemuntje
Repo Man is een bizar samenraapsel van punk-attitude, sciencefiction, geweld en heel veel verknipte karakters. De hoofdrol is voor Emilio Estevez, die hier als twee druppels water op zijn vader Martin Sheen lijkt. Estevez speelt de rol van Otto, een tiener met een oorbel en een geestdodend baantje in de supermarkt. Na zijn ontslag gaat hij naar een feestje en ontdekt dat zijn vriendin vreemdgaat. … Lees verder Repo Man
Antony Hegarty (ook bekend als Anohni) liet jaren geleden in een interviewprogramma een fragment zien uit Der blaue Engel. In deze scène werd enerzijds het personage Immanuel Rath (Emil Jannings) getoond als een gebroken man die door de gang van het theater sloop, anderszijds zong showmeisje Lola (Marlene Dietrich), een ironisch liefdesliedje. De sfeer was als een droom die tegen een nachtmerrie aanschuurde. Of andersom. … Lees verder Der blaue Engel
In de jaren zeventig krijgt de dan 15-jarige Björn Andresen een belangrijke rol in Death in Venice. Met zijn heldere ogen en lange blonde haren symboliseert de piepjonge Zweed de ultieme schoonheid waar regisseur Luchino Visconti naar op zoek is. Inmiddels is het een halve eeuw later. Andresens lange haren zijn nu spookachtig wit. Zijn gezicht is getekend door het leven. Het vuur in de … Lees verder The Most Beautiful Boy in the World
In de Mojavewoestijn krijgt een koppel ruzie. De vrouw, Jasmin Münchgstettner (Marianne Sägebrecht), verlaat stante pede haar partner (Hans Stadlbauer met een vuurrode kop) en strompelt met haar koffer door de verschroeiende hitte tot zij op het krakkemikkige motel van Brenda (CCH Pounder) stuit. Brenda, die daarvoor ook ruzie had met haar partner, neemt Jasmin eens goed in haar op. Wat doet deze merkwaardige gast … Lees verder Bagdad Cafe
Leuk idee voor een eetfeestje. Vermoord op voorhand één van de gasten, verberg het lichaam in een kist en laat de overige gasten – die later arriveren – argeloos rondlopen. Zal iemand ontdekken welke gruweldaad door de twee gastheren is gepleegd? Wordt het lichaam ontdekt? Of komt het koppel ermee weg? Alfred Hitchcock baseerde zich voor zijn onderschatte thriller Rope op het toneelstuk van Patrick … Lees verder Rope
Waarom nu deze obsessie? Met Koningsnacht werd in mijn stamkroeg knetterharde muziek gedraaid. Aangemoedigd door de uitgelaten sfeer besloot ik een nummer aan te vragen. Waarom Whole Lotta Love? Ik verlangde naar opzwepende gitaarrock tussen de clubmuziek door en zocht op mijn telefoon voor inspiratie. Ik wilde een stevig nummer, maar niet zo heftig dat het de kroeggasten zou wegjagen. Zo kwam ik op Whole … Lees verder De obsessie van De Filmjunk: Whole Lotta Love
