Het eerste deel van Glass Onion voelt als een grote teleurstelling. Superspeurneus Benoit Blanc stommelt door de scènes als een amateur die hopeloos verdwaald in zijn eigen zaak. En dat terwijl Rian Johnson hem in voorganger Knives Out juist had geïntroduceerd als een moderne Hercule Poirot, een detective met een scherp oog voor details en weinig geduld voor alledaagse beslommeringen. Maar nu beland Benoit per … Lees verder Glass Onion
Fall heeft één echt hoogtepunt en dat is de zeshonderd meter lange, roestbruingekleurde toren die ergens in de Mojave woestijn staat. Scott Mann brengt de toren met haarscherpe shots in beeld. Ik krijg er hoogtevrees van, voor durfduivels is het ongetwijfeld een prikkel om naar het topje te klimmen. Durfduivels zoals Becky en Shiloh. Becky moet een trauma overwinnen, Shiloh wil haar YouTube-volgers iets spectaculairs … Lees verder Fall
In 2003 besprak de Belgische site Enola – toen nog Digg – Darkness Falls: “Stephen King zou z’n voortuin beter in de gaten moeten houden. Schijnbaar heeft iemand door z’n vuilnis zitten snuffelen, en papieren gestolen met ideeën die hij niet wilde gebruiken omdat ze gewoonweg niet naar zijn standaards waren. Die persoon heeft daar vervolgens het scenario van ‘Darkness Falls’ uit gepuurd, een griezelfilmpje … Lees verder Darkness Falls
Als veelschrijver is R.L. Stine verantwoordelijk voor Goosebumps, een griezelboekenserie voor tieners. Ook nu hij tachtig levensjaren aantikt levert hij trouw nieuwe delen. Zijn boekjes zullen niet alle jonge lezers bekoren, ik was (en ben) dol op de bloederige en zwartkomische verhaaltjes. In de jaren negentig kwam de gelijknamige tv-serie, in 2015 was het tijd voor een bioscoopfilm. Met in de hoofdrol niemand minder dan … Lees verder Goosebumps
De Bellinga’s brengen sinds 2013 hun dagelijks leven in beeld. Fara, Daniël en hun vierkoppige kroost delen via YouTube hun vakantieavonturen, huisklusjes, optredens en nog veel meer. Dat Daniël en Fara de behoefte hebben om zichzelf te filmen, prima. Dat ze ook hun kinderen prominent in beeld brengen, daar heb ik weer een andere mening over. Op zich, zolang de jonkies niet gedwongen worden tot … Lees verder De Bellinga’s: Huis op stelten
Op IMDB hebben gebruikers The Curse of Halloween Jack “gewaardeerd” met een 2.6. Niet echt een aanbeveling. Toch word ik dan ook nieuwsgierig. Hoe krijgt een film het voor elkaar om die zware onvoldoende te krijgen? Ik ben daar heel snel achter gekomen. Ten eerste neemt dit prul zichzelf veel te serieus door te verwijzen naar klassieke horrorfilms en popcultuurfenomenen. Zo valt in het begin … Lees verder The Curse of Halloween Jack
Een kennis van mij beschreef You People als “linkse propaganda”, een film die de “woke agenda” door je strot duwt. Wat hem betreft waren de negentig minuten totaal verspeeld en zou hij die anderhalf uur nooit meer terugkrijgen. Het spreekt, denk ik, voor zich dat de kennis deze film niet kon waarderen. Natuurlijk werd ik nieuwsgierig. Helemaal omdat Jonah Hill één van de scriptschrijvers is … Lees verder You People
Ik was nog een jaar of dertien toen ik dacht dat Blood Work de ultieme thriller voorstelde. Snel, bloedstollend, met een bevredigende ontknoping waarin het goede overwint. Met die film in het achterhoofd keek ik naar The Pledge, die mij was aangeraden door mijn vader. Maar daar waar Blood Work mijn aandacht moeiteloos vasthield, liet The Pledge mij verbouwereerd achter. Wat stelde dit allemaal nou … Lees verder The Pledge
Een Franse kopie van The Fast and the Furious. Daar deed Balle Perdue (Lost Bullet) mij eerst aan denken. Snelle, opgevoerde auto’s, corrupte agenten en een automonteur die ten onrechte beschuldigd wordt van moord. Oké, het is niet helemaal The Fast and the Furious, met de ronkende, voorbij zoevende auto’s komt het toch aardig in de buurt. Maar waar de Amerikanen houden van glanzend lak … Lees verder Balle Perdue
Het is 1969 als Michael Lang het iconische muziekfestival Woodstock creëert. Honderden duizenden muziekfans komen samen op een uitgestrekte akker om te genieten van (rock)muziek, drugs en elkaar. Woodstock zou de geschiedenis ingaan als het hoogtepunt van de hippiecultuur. De losbandige, vrije jeugd zet zich openlijk af tegen de vorige generatie. Lang vindt het prachtig. Dit gaat niet om winst maar om vrede, liefde en … Lees verder Trainwreck: Woodstock ’99
