The Lord of the Rings: The Return of the King

Oorlog. Dat is het sleutelwoord van The Return of the King, het slotstuk uit de trilogie van The Lord of the Rings. Het slagveld uit The Two Towers is nog maar net uitgevochten, en de volgende lading vijanden staat alweer klaar om de wapens op te pakken. Het Reisgenootschap wordt, minus Frodo (Elijah Wood) en Sam (Sean Astin) voor korte tijd herenigd. Nieuwsgierige Hobbits en koppige koningen dwingt iedereen om weer uit elkaar te gaan. Minas Tirith zal de achtergrond vormen voor het laatste, beslissende gevecht. In Mordor ligt het lot van Frodo en Sam nog steeds in handen van Gollem (Andy Serkis).

Dit onvoorspelbare wezen wil nog steeds zijn geliefde Ring terug. De Ring die Frodo in het vuur van Mount Doom moet gooien. Hoe dichter Frodo bij zijn bestemming komt, hoe zwaarder de last wordt. Sam wil hem graag helpen. Gollem drijft een wig tussen de twee kameraden. Want Gollem heeft zijn eigen plan. Iets met een gigantische spin.

De voornaamste kritiek van fans en critici op The Return of the King, heeft alles te maken met het reeds genoemde sleutelwoord. Oorlog. De film gaat van slagveld naar slagveld, zonder dat er verder echt iets gebeurt. Daar ben ik het gedeeltelijk mee eens. Ja, er is inderdaad sprake van erg veel wapengekletter. Maar het is wat Gandalf (Ian McKellen) zegt: de stukken staan klaar op het bord en gaan nu schuiven. Alles wat in The Fellowship of the Ring en The Two Towers is opgezet, wordt in The Return of the King uitgevoerd. En die slagvelden weet regisseur Peter Jackson spectaculair in beeld te brengen.

Alles wat in The Fellowship of the Ring en The Two Towers is opgezet, wordt in The Return of the King uitgevoerd.

Bovendien besteedt Jackson nog genoeg aandacht aan andere zaken. Koning Denethor (John Noble) bijvoorbeeld. Hij is de vader van Boromir (Sean Bean) en Faramir (David Wenham). Het nieuws van Borormirs dood doet Denethor verzwelgen in rouw. Of wat te denken van Frodos aanvaring met de bloeddorstige spin Shelob. Dan is er nog Aragorns (Viggo Mortensen) worsteling. Zal hij voor altijd blijven dolen? Of accepteert hij zijn echte bestemming? Hij is het liefst samen met zijn geliefde Arwen (Liv Tyler). Maar zij is een Engel. Als zij bij elkaar blijven, moet Arwen voor altijd afscheid nemen van haar familie.

Er gebeurt dus genoeg in The Return of the King. Met ruim drie uur is het niet voor niets het langste deel uit de trilogie. Lang voelt het echter niet. Daarvoor is de film veel te opwindend, te fantasierijk, te meeslepend. Als trilogie leggen de drie films de lat torenhoog voor de fantasy. J.R.R. Tolkien en Peter Jackson hebben een ongelooflijke prestatie geleverd. Een diepe buiging is op zijn plek.

Regie: Peter Jackson. Met: Elijah Wood en Sean Astin

Een gedachte over “The Lord of the Rings: The Return of the King

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.