Het is onmogelijk om The Two Towers in deze bespreking een gerechtvaardigde samenvatting te geven. Bij deze alsnog een dappere poging. Het Reisgenoopschap, gevormd in The Fellowship of the Ring, is in dit majestueuze vervolg uiteengevallen. Frodo (Elijah Wood) en Sam (Sean Astin) zijn op weg naar Mount Doom om de Ring te vernietigen. Daarvoor moet dit Hobbit-duo door het levensgevaarlijke Mordor lopen. Omdat noch Frodo, noch Sam bekend is met dit deel van Midden-aarde, raken zij volkomen verdwaald. Eén iemand zou hen op de juiste weg kunnen krijgen: Gollem.

In het eerste deel werd ook al naar dit meelijkwekkende wezen verwezen. Gollem is in emotioneel opzicht een complex personage. Aan de ene kant is zijn geest gecorrumpeerd door de Ring, en doet hij er alles aan om zijn “lieveling” terug te krijgen. Hij is manipulatief. Verraderlijk. Het valt echter evenmin te ontkennen dat dit niet helemaal zijn schuld is. Het is die verdraaide Ring waardoor zijn geest zo gespleten is. Sam moet helemaal niets van hem hebben. Maar Frodo, die worstelt met het lot van de Ring, begrijpt ergens wel die tegenstrijdigheden in Gollems karakter.

Kilometers verderop broedt oorlog. Saruman (Christopher Lee) heeft een massa-leger van Orcs losgelaten op de bevolking van Rohan. Aragorn (Viggo Mortensen), Legolas (Orlando Bloom) en Gimli (John Rhys-Davies) slaan de handen ineen met koning Theoden (Bernard Hill) om de aanval te weerstaan. Merry (Dominic Monaghan) en Pippin (Billy Boyd) tot slot maken kennis met de Ent, levende, stokoude bomen. Eigenlijk willen deze bosbewoners helemaal niets met de oorlog te maken hebben. Laat staan het in iemands voordeel beslechten. Als de wandelende bomen zien wat Saruman met de bossen heeft gedaan, veranderen zij van gedachten. Saruman kan slechts vanuit zijn toren toekijken hoe zijn plannen in het water vallen.

Jackson duwt het materiaal naar Shakespeariaanse hoogtes, met thema’s als verlies, offers en vriendschap.

Daar waar in The Fellowship of the Ring nog overwegend zonnestralen zaten, groeien er in The Two Towers donderwolken. Regisseur Peter Jackson laat de duisternis overheersen in Midden-aarde. Iedereen voelt dat dit een kantelpunt is. Er komen nieuwe tijden aan. Wat die nieuwe tijden gaan brengen, is onzeker.

The Two Towers is groots. Episch. Jackson duwt het materiaal naar Shakespeariaanse hoogtes, met thema’s als verlies, offers en vriendschap. De dialogen zijn archaïsch, verheven, doorspekt met woorden die als uit lang vervlogen tijden klinken. Iedereen heeft zijn eigen taal, met eigen accenten en dynamieken. Er zijn verwijzingen naar mythes, gebeurtenissen en andere personages. Het maakt The Two Towers soms lastig om te volgen. Maar laat je daar niet door afschrikken. Kan een vervolg het niveau van zijn voorvanger evenaren? Of zelfs overtreffen? Jazeker. Kijk en oordeel zelf.

Regie: Peter Jackson. Met: Elijah Wood en Sean Astin