M. Night Shyamalan. De regisseur die begon met een knal (The Sixth Sense) en daarna opmerkelijk snel afzakte naar bedenkelijk niveau. En bij iedere nieuwe film denk ik, is het erop, eronder, of lafjes ertussenin? Met Knock at the Cabin baseerde hij zich weer op bestaand bronmateriaal: The Cabin at the End of the World van Paul Tremblay. Vier vreemden kloppen aan bij de blokhut … Lees verder Knock at the Cabin
Elke nieuwe film van M. Night Shyamalan beschouw ik als het kopen van een loterijkaartje. De kans op winnen is klein, toch blijf ik hopen op een winkans. Vandaar dat ik hoe dan ook Old wilde zien. De critici roepen ofwel dat Shyamalan opnieuw bagger heeft gemaakt, of dat dit zijn beste film in jaren is. Guy (Gael Garcia Bernal) en Prisca (Vicky Krieps) zijn … Lees verder Old
Na Unbreakable en Split sluit M. Night Shyamalan zijn superheldentrilogie af met Glass. Een trilogie waarvan noch de kijkers, noch de critici wisten dat die bestond. Shyamalan heeft naam gemaakt met onverwachte plotwendingen, geen wonder dat hij de verrassing zo lang voor zichzelf kon houden. De vraag is eerder: is Glass een goeie film? Want Shyamalan staat ook bekend om zijn inconsequente oeuvre. Ondanks zijn … Lees verder Glass
De carrière van M. Night Shyamalan kent een interessant verloop. Hij begon goed met The Sixth Sense, daarna volgde een wat mindere Unbreakable (hoewel dit nu echt een goede superheldenfilm was), en ging het bergafwaarts met dieptepunten als The Happening en After Earth. Toen was daar plotseling het spannende The Visit, waarvoor Shyamalan de zogenaamde “redeemer award” kreeg. Dit is een prijs uit de … Lees verder Split
