Elke nieuwe film van M. Night Shyamalan beschouw ik als het kopen van een loterijkaartje. De kans op winnen is klein, toch blijf ik hopen op een winkans. Vandaar dat ik hoe dan ook Old wilde zien. De critici roepen ofwel dat Shyamalan opnieuw bagger heeft gemaakt, of dat dit zijn beste film in jaren is. Guy (Gael Garcia Bernal) en Prisca (Vicky Krieps) zijn met hun kinderen Trent (Luca Faustino Rodriguez) en Maddox (Alexa Swinton) op vakantie. De sfeer is door de aanstaande scheiding van Guy en Prisca geladen, en om de donder weg te houden gaat het gezin naar een afgelegen strand.

Daar liggen ook andere gasten te genieten van de zon en het water. De rust raakt bruut verstoort als het strand een merkwaardige werking blijkt te hebben: het verouderingsproces wordt versneld. Ontsnappen is zinloos, het strand haalt weglopers op raadselachtige wijze terug. Niet iedereen zal de plot overtuigend vinden, ik vind het mooi bedacht. Wat nu als je hele leven zich in een dag voltrekt?

Toch, puur gebaseerd op het begin, zou ik Old geen goede film willen noemen. Het acteerwerk is ongemakkelijk stijf en de acteurs hebben zichtbaar moeite met de dialogen. Rodriguez en Swinton kunnen er nog mee omweg, de van oorsprong Mexicaanse Bernal en Luxemburgse Krieps moeten worstelen om de teksten uit te spreken.

Op het strand blijft de cast hangen in het bedenkelijke niveau, opvallend genoeg slaagt Shyamalan er wél in om met fantastische scènes te komen. Zie de bizarre bevalling die in één soepele steadycamtake is opgenomen. Of hoe iemand alle botten in haar armen breekt. Het shot waarin Trent heel onschuldig naast zijn dikbuikige lief staat is zowel humoristisch als griezelig. Het maakt Old zwanger van een scherpe, bozige toon, alsof de regisseur de kritieken over zijn films beu is.

De scherpste kritieken vind ik overdreven, het gaat mij ook te ver om Old tot Shyamalans beste werk te rekenen.

Het is dan wel jammer dat de dialogen volzitten met pseudo-diepgaande nonsens als “de kleuren van mijn gedachtes zijn veranderd”, en dat Shyamalan het overduidelijke wil benoemen. Het acteren blijft schommelen tussen hysterie en stoïcijns gestaar. Alsof de acteurs niet zo goed wisten wat ze met het materiaal aanmoesten. Hoe kan het toch, met zo’n topcast? Shyamalan regisseerde Bruce Willis nog in The Sixth Sense, resulterend in een fantastisch optreden.

Laat ik niet vergeten dat Shyamalan bekend staat als de meester van de plotwending. Ook in Old zit een draai die het hele verhaal verklaart. Of, afhankelijk van hoe je de film vindt, moet verklaren. Ik heb tijdens de grote onthulling met open mond naar het scherm gekeken. Ik ben er nog niet helemaal uit of dit volstrekt bezopen of juist geniaal is. Het liet in ieder geval een stevige indruk achter.

Dus, was dit het winnende loterijkaartje? Of toch weer verlies? Ik ben net zo gepolariseerd als de critici. De visuele uitwerking van Old is bij vlagen geweldig, het spel rammelt aan alle kanten. De scherpste kritieken vind ik overdreven, het gaat mij ook te ver om Old tot Shyamalans beste werk te rekenen. Op zijn best is dit zijn opmerkelijkste film.

Regie: M. Night Shyamalan. Met: Gael Garcia Bernal en Vicky Krieps