Het is de brandstof van het kapitalisme. Het groene goud waar iedereen achteraan zit. En moet zo snel mogelijk worden verdiend. Pink Floyd, ABBA en DefRhymz schreven er nummers over. Geld. Doekoe. Monnies. Valuta. Cash. Hoe verslavend het kan zijn liet Oliver Stone zien in Wall Street. Martin Scorsese deed er jaren later nog een schep bovenop met The Wolf of Wall Street. Tussen die twee klassiekers in verscheen Boiler Room. Debuterend regisseur Ben Younger gunt ons een kijkje gunt in het wel en wee van een investeringskantoor.
Verkopers bellen onophoudelijk om aandelen te verkopen, proppen hun neusgaten vol met wit poeder, verlustigen zich aan mooie (en gewillige) vrouwen, rijden in opzichtige auto’s en gunnen zichzelf nauwelijks slaap. De opgefokte gasten lopen erbij als gebraden haantjes en roepen agressie emoties op.
Aan de andere kant hebben ze ook iets meelijwekkends. Op het geld na hebben ze weinig om voor te leven. Als getalenteerd verkoper Seth Davis een collega bezoekt komt hij in een groot en steriel huis terecht. Het interieur is kil en leeg. Veel ruimte, weinig leven. Net zoals de persoonlijkheden met wie Seth omgaat. Is dit wat er van iemand overblijft wanneer de geldbron overstroomt?
De wereld van Boiler Room zelf, de plek waar het geld moet worden verdiend, is het tegenovergestelde. De druk op de werkvloer is torenhoog. Groentjes worden uitgescholden, twijfelende klanten geschoffeerd. Er overheerst chaos, de onderlinge concurrentie is knetterhard. Seth krijgt energie van deze machocultuur. Niet dat hij zich altijd aan de onuitgesproken regels houdt, dit is waar hij op gedijt, dit is zijn passie, wat het innerlijke vuur in hem doet branden.
Younger had het kunnen houden op dit koortsachtige sfeerportret, hij sleept er ook een problematische vader-zoonrelatie bij. Die scènes tussen Seth en zijn vader zijn niet slecht maar hebben een plichtmatig karakter. Ze zuigen de spanning uit het verhaal. Ik heb zo mijn mening over de opvliegende verkopers, die gasten hebben meer pit dan Seths duffe familie. Liever het apenkooien dan de overbekende familieonderonsjes.
Boiler Room is een gladde thriller over gladde kerels met gladde praatjes die dag en nacht bezig zijn om hun eigen geldboom te bewateren. Geen hoogstandje, wel erg onderhoudend. Fijn om eens gezien te hebben. Een debuut zonder verrassingen.
Of nee, dat is niet helemaal waar. Want wie komt daar langs? Vin Diesel. Die kan dus nog andere genres aan dan “familiefilms”. Als ik hem zo zie denk ik, had die ene franchise nou op tijd verlaten. Volgens mij had hij zich met enige training tot een prima speler kunnen ontwikkelen. Wedden dat het grote geld hem heeft verleid?
Je kan mij volgen via Facebook, X, Instagram en Letterboxd.