Superman. Batman. Spider-Man. Wonder Woman. Hulk. Iconische superhelden die gezamenlijk verantwoordelijk zijn voor een deccenialang uitdijend universum. Quentin Dupieux, regisseur van absurdistische flauwekul als Rubber en Mandibules, wilde met Fumer fait tousser (Smoking Causes Coughing) kennelijk zijn eigen superhelden aan de canon toevoegen. De “Tabaks Brigade”. Een groepje helden dat elk een ingrediënt van de sigaret vertegenwoordigt en strijdt tegen monsters en kwaadwillende schurken die de wereld willen vernietigen.
Volgens hun baas, de slijmkwijlende rat Didier, begint de groepscohesie sporen van erosie te vertonen. De dames en heren moeten op retraite om zo de teamgeest op te knappen.
Om de tijd te doden vertellen ze elkaar verhalen (want wat moeten superhelden anders doen). Verhalen die Stephen King had kunnen schrijven als hij aan het lachgas zou hebben gezeten. Komische horror, een beetje ironische milieukritiek en andere dwaasheden. Elk verhaal eindigt net voordat de situatie echt escaleert en heeft verder niets met de film zelf te maken.
Ik heb het donkerbruine vermoeden dat Dupieux de raamvertellingen veel interessanter en leuker vond dan het groepje superhelden. Want elke minifilm bezit meer leven, persoonlijkheid en creativiteit dan de Tabaks Brigade zelf. Kan mij het wat schelen dat een groepje leeghoofden de wereld moet redden. Dat Ammoniak en Nicotine geilen op de afstotelijke Didier. Of dat robotassistent Norbert het water inrijdt om zo plaats te maken voor een verbeterde opvolger. Geef mij liever meer van het horrorabsurdisme waarin dubieuze denkhelmen en moordzuchtige houtversniperaars de hoofdrol opeisen.
Fumer fait tousser is een reeks bloederige sketches, aan elkaar gelijmd in de montagekamer, met doodsaaie superhelden als leidraad. De zelfknutselstijl deed heel soms denken aan Michel Gondry. Maar in tegenstelling tot Dupieux is hij geen giechelende kleuter die achter de camera staat. Of een luie regisseur die zijn film wel erg makkelijk aan heeft gekleed. De leden van de Tabaks Brigade zien eruit als slappe aftreksels van de Power Rangers.
Als de krap tachtig minuten van Fumer fait tousser wegtikken komt Dupieux aanzetten met een knoert van een anticlimax. Op zich moest ik er wel om grinniken, tegelijkertijd verliet ik met een hol gevoel de bioscoop. Het was zo ontzettend nietszeggend en onbevredigend dat ik mij afvroeg “heb ik hier serieus tijd in geïnvesteerd?” De film duurt nog geeneens tachtig minuten. Kan je nagaan. Had Dupieux geen inspiratie meer? Of was hij met zijn gedachte bij zijn volgende project en bedacht hij dan maar dit afgeraffelde slot?
Laat de Tabaks Brigade lekker heel ver wegblijven van de bekende superhelden. Avengers kan prima zonder het groepje duffe sufkoppen. Idioot trouwens dat een getalenteerd acteur als Benoît Poelvoorde is komen opdraven voor deze kinderachtige bende.
Je kan mij volgen via Facebook, Twitter, Instagram en Letterboxd.