Indiana Jones, de geliefde avontuurlijke archeoloog die in 1981 debuteerde met Indiana Jones and the Raiders of the Lost Ark, is terug. Wederom gespeeld door de inmiddels 81-jarige Harrison Ford, mag Indiana in Indiana Jones and the dial of Destiny op pad om een “historisch artefact” te vinden dat de koers van de geschiedenis kan sturen. Zijn nieuwste queeste raakt helaas een beetje bedolven onder het massieve (en zeer terechte) succes van “Barbenheimer”. Eerlijk, ik voel mij nou ook niet echt geroepen om voor hem naar de bioscoop te gaan.

Ik wacht wel af tot dit nieuwe hoofdstuk in de franchise op een streamingsplatform verschijnt. Het heeft mij wél geïnspireerd om Indiana’s andere avonturen in te halen. Nadat de archeoloog met de beroemde zweep in Raiders of the Lost Ark de strijd aanging met nazi’s, moet hij het in The Temple of Doom opnemen tegen een ondergrondse sekte. Deze doodsaanbidders (of wat ze ook aanbidden) hebben een kostbare steen gestolen.

Die steen is de reden dat Indiana zich een weg door de onbegaanbaarste stukken van de Indiaanse jungle worstelt. Hij wordt bijgestaan door de piepjonge Short Round en de bloedergerlijke Willie Scott. Verwacht veel skeletten, vallen, duistere magie, kinderarbeid en het geklap van de beroemde zweep.  

The Temple of Doom biedt niet zoveel nieuws, hij lijkt wel in net wat grimmiger sferen gedompeld. Ontvoerde dorpskinderen die noodgedwongen arbeid verrichten en volwassen kerels die in lava worden gedoopt leveren nou niet bepaalt familievriendelijke beelden op. Tegelijkertijd heb ik het idee dat dit vervolg wel erg sterk leunt op opgeblazen actiescènes. Alsof het een pretparkattractie is die je langs spannende situaties brengt. Dat haalt de angel uit het sluimerende gevaar.  

Ik mis daarnaast de menselijkheid uit deel één. De personages komen er wat bekaaid van af. Willie maakt nauwelijks indruk als verwend nest, Short Round is een schattig kereltje met veel bravoure, daar houdt het ook een beetje mee op. Om die reden ontbreekt ook een emotionele klik, dat je heel graag wil dat iedereen de hachelijke tocht overleeft. Als Willie boven het kolkende vuur hangt is dat even slikken. Maar om nou te zeggen dat ik echt duim voor een goede afloop…? Wat voegt zij überhaupt toe aan het geheel?

The Temple of Doom is een vermakelijke actiefilm met Ford die schittert als de coole Indiana. Niets meer, niets minder. Het is zeker niet slecht. Maar vergeleken met Raiders of the Lost Ark ontbreekt voor mij toch dat kleine beetje scherpte om echt indruk te maken.

Steven Spielberg heeft trouwens nog een leuke bonus gecast: Philip Stone. Ofwel Grady uit The Shining.

Je kan mij volgen via Facebook, Twitter, Instagram en Letterboxd.