Een karakterstudie over een pedofiel, met als bedoeling wat sympathie voor hem te kweken. Dan is de regisseur ofwel erg dapper, ofwel is er sprake van carrière-suïcide. In dit geval gaat het over The Woodsman, het debuut van Nicole Kassell en medegeschreven door Steven Fechter. De hoofdrol is voor Kevin Bacon, die het script naar eigen zeggen tijdens een strandwandeling in handen kreeg geduwd. Hij is Walter, die net ontslagen is uit de gevangenis. Hij neemt een uitzichtloze baan aan en woont in een appartementje tegenover een school.
Walter houdt zijn ogen op de grond, doet zwijgend zijn werk en bezoekt met lichte tegenzin een therapeut. Hij hoopt onzichtbaar te blijven, de mantel van raadselachtigheid kan niet zomaar worden afgedaan. Collega Vicki, het slachtoffer van incest, blijft hem net zolang vragen wat hij op zijn geweten heeft tot hij voorzichtig antwoord geeft. “I molested little girls” mompelt hij beschaamd. Het is duidelijk dat hij de bekentenis er met moeite uit kan krijgen. En er zelf van walgt.
Kijk, dat is interessant. Een pedofiel die zelf weet dat hij fout zit en nauwelijks in de spiegel kan kijken. Het enige waar Walter naar verlangd is om gewoon met meisjes te kunnen praten, zonder dat die verschrikkelijke en onzedige gedachtes zich aan hem opdringen. Hij is echt geen monster. Heus niet. Maar de zucht om een Lolita op zijn schoot te trekken is te sterk. En dat vreet aan hem.
Dit zou kunnen leiden tot een gelaagd en weerbarstig psychologisch drama. Het zou de tongen los kunnen maken, leiden tot discussie en ongemakkelijke vraagstukken. Ik vind alleen niet dat The Woodsman sterk genoeg is voor dit soort reacties. Verrassend genoeg vind ik hem tegenvallen. Voor een karakterstudie komen de karakters, in mijn ogen althans, namelijk niet goed uitgewerkt of gemotiveerd over.
Neem Walters zwager Carlos bijvoorbeeld, die weet met welke schandvlekken Walter rondloopt. En dan vraag ik mij af, waarom gaat Carlos eigenlijk nog met hem om? Hetzelfde geldt voor Vicki, die Walter als enige in de armen sluit. Goed, haar verleden zit ook vol ranzigheden, dan nog. Waarom sympathiseert zij met hem? Of kan Walter alleen op vergoeilijking rekenen als het de ander zo uitkomt?
Het wordt helemaal vergezocht als Walter in het haastige slot een soort van verlossing krijgt. Ik bedoel, pardon? Hebben wij niet eerder gezien dat hij een meisje bijna smeekte om op zijn schoot te zitten? Vervalt hij zo niet weer in schandelijk gedrag? Ik wil ook graag weten wat er aan de hand is met die bal. En wie kwam op het geniale idee om Walter tegenover een school te huisvesten? Het zijn dingetjes die voelen als losse eindjes, slordigheden die schreeuwen om nadere verdieping.
Bacon is als acteur goed genoeg om The Woodsman iets van kwaliteit te geven. Maar verder vond ik dit drama nogal dun. Het had veel scherper gekund. Dieper. Ach, wat wil je, met een “strandscript”. Toch heeft het Kassells carrière, getuige haar cv, geen moment gehinderd.
Regie: Nicole Kassell. Met: Kevin Bacon en Kyra Sedgwick
