A Streetcar Named Desire heb ik altijd geassocieerd met Marlon Brando. Ongeveer tien minuten nadat de film is begonnen verschijnt hij in beeld en glijdt de camera naar hem toe. Alsof de meesteracteur met zijn dierlijk magnetisme de aandacht vanzelf naar zich toetrekt. In de rol van Stanley Kowalski is hij een brute en charmante macho, de perfecte verbeelding van het alfamannetje. Ik begrijp wel … Lees verder A Streetcar Named Desire
Ik had best hoge verwachtingen bij High Fidelity, de romantische komedie uit 2000, gebaseerd op het boek van Nick Hornby. Er bestaat een fanatieke aanhang die deze film naar een cultstatus heeft geduwd. In 2020 is er zelfs nog een serie gemaakt. Voor die adoratie moet een goede reden zijn, toch? Het verhaal concentreert zich op de misantropische dertiger Rob Gordon (John Cusack). Hij runt … Lees verder High Fidelity
Hoe typisch wil je het hebben. Will Smith won de Oscar voor zijn spel in King Richard, maar moest voor de uitreiking zonodig Chris Rock een klap geven. De komiek had een onsmakelijk grap verteld over Jada Pinkett Smith. Haar man besloot hardhandig in te grijpen en mepte Rock in het gezicht. “Keep my wife’s name out of your fucking mouth!” schreeuwde Smith daarna door … Lees verder King Richard
Wat mijn oordeel over Shrek ook moge zijn, het was een hit. De filmcritici én het bioscooppubliek genoten van de avonturen van de groene oger, zijn babbelzieke ezel en de eigengereide prinses. Als iets de geur van succes met zich meebrengt, moet er wel een vervolg komen. Dus drie jaar later was daar Shrek 2. Vervolgen hebben in het algemeen niet zo’n goeie naam, in … Lees verder Shrek 2
Waarom nu deze obsessie? Sinds ik vorig jaar het debuut van Doodswens hoorde, Lichtvrees, wilde ik hun aardedonkere, loeiharde en knettersnelle blackmetalmuziek live ervaren. Ze traden op in Patronaat Haarlem, dus ik greep mijn kans. Waarom Doodswens? Omdat Doodswens de beste Nederlandse metalband van dit moment is. Als het trio het podium opkomt steekt de drummer kaarsen aan, prevelt een gebed en gaat achter haar … Lees verder De obsessie van De Filmjunk: Doodswens
Het is groen, groot, lomp, trekt zich van niemand wat aan en wordt vergezeld door een praatzieke ezel. Ik heb het natuurlijk over Shrek, de oger met wie de wereld in 2001 kennismaakte. Uitgangspunt van deze animatie was het kinderboek van William Steig. Komiek Chris Farley had bijna alle teksten van het groene hoofdpersonage ingesproken, vlak voor de opnames waren afgerond overleed hij. Toen Mike … Lees verder Shrek
