Goed. Men neme het wervelende avontuur van The Wizard of Oz, het in hallucinogene middelen gedoopte droomsprookje Alice in Wonderland, het ongrijpbare van Franz Kafkas Het slot, de complexe modellen van M.C. Escher en de androgyne zanger/acteur/buitenaardse verschijning David Bowie, gooit dit alles in een magische bol, schudt de magische bol zoals er nog nooit een magische bol is geschud en kruid het geheel af … Lees verder Labyrinth
Iedereen moet Monty Python’s Flying Circus een keer gezien hebben. Of je de humor kan waarderen of niet, het is culturele opvoeding. Punt. John Cleese, Graham Chapman, Eric Idle, Terry Gilliam, Terry Jones en Michael Palin vormden de hechte komediegroep Monty Python, en mochten zich met Monty Python’s Flying Circus naar hartelus uitleven. Hun sketches ontregelden, schuurden, gaven commentaar op zichzelf, of hielden abrupt op … Lees verder Monty Python’s Flying Circus
In Monty Python’s Life of Brian (met ditmaal alleen Terry Jones in de regiestoel) nemen de absurdisten het levensverhaal van Jezus op de hak. Dat deden de mannen zo goed dat deze komedie jarenlang in verschillende landen werd verbannen. En het begint nog wel zo onschuldig. De drie wijzen komen de net geboren Messiah een bezoek brengen. Helaas belanden ze in de verkeerde stal. Dit is niet hun toekomstige leider, dit is een knulletje genaamd Brian. En man, staan er Brian nog verrassingen te wachten. Verrassingen die een mooi excuus zijn voor sketches waarin alles en iedereen belachelijk wordt gemaakt. Hoewel niet grappiger dan Monthy Python and The Holy Grail, had de komediegroep duidelijk meer geld tot hun beschikking. Zeg dag tegen de budgettaire beperkingen.
Via Monty Python and the Holy Grail maakte ik jaren geleden kennis met de droogkomische nonsens van vier Britten en één Amerikaan. Deze grappenmakers waren al bekend door hun serie Monty Python’s Flying Circus. Elke aflevering gooiden ze de krankzinnigste sketches naar het tvpubliek en grossierden ze in absurdisme. Met The Holy Grail geven ze het verhaal van koning Arthur een eigenzinnig draai, met humor die varieert van slimme woordgrappen tot flauwe banaliteiten. De elementen uit het verhaal worden ruimschoots belachelijk gemaakt, en er is ook ruimte voor metahumor. De komedie opent met Arthur en zijn hulpje Patsy. Patsy slaat twee halve kokosnoten tegen elkaar om te suggereren dat ze paardrijden.
