JCVD (Jean-Claude van Damme voor vrienden) sluit zich aan bij het vreemdelingenlegioen. Dat is het simpele uitgangspunt van Legionnaire. Dan verwacht ik de Belgische bonk spieren in de snikhete woestijn tegenover de vijand. Met zijn vuisten en benen zal van Damme de tegenstander wel eventjes uitschakelen. Slechts gewapend met een zelfvoldane grijns gaat hij recht op zijn doel af. Ik verwacht kunstig uitgevoerde karatetrappen en -stompen, de vijand die om genade schreeuwt terwijl de muscles from Brussels zonder een druppeltje zweet de klus klaart.
Legionnaire heeft andere plannen.
Wat te denken van een dramatische actiefilm waarmee van Damme zich wil bewijzen als een echte acteur? Dat hij bewijst meer rollen aan te kunnen dan die van vechtersbaas vol testosteron, gereed om zijn tegenstander helemaal het puin in te meppen? Het valt te prijzen dat van Damme het in ieder geval probeert.
Er is alleen één detail dat hem ervan weerhoudt om te overtuigen als dramatisch acteur. Hij is op zijn best een matige speler die al moeite heeft zijn tekst geloofwaardig te brengen. Het is helemaal niet slecht om uit je comfortzone te stappen, jezelf uit te dagen en zo een niveau hoger te bereiken. Maar als ik van Damme zie acteren is het net amateurtheater waar amateurs zich voor zouden schamen.
Pas als hij zijn atletische vaardigheden demonstreert komt Legionnaire tot leven. Dát is waar van Damme zich het comfortabelst bij voelt. Niet bij haastig gefabriceerd, generiek en saai drama dat vooral het verteltempo in de weg zit.
Maar, en dat is probleem nummer twee, Legionnaire heeft verrassend weinig vechtscènes. Ik heb geen idee waarom, maar Peter MacDonald besloot om bij een van Damme-film de actie spaarzaam in te zetten. Liever concentreert hij zich op opbloeiend kameraadschap en gespreksonderwerpen als hoe je kleren zo duurzaam mogelijk te wassen.
Er is één scène, zo aan het begin, waarin de Belg iemand in elkaar stampt. Alles wat erna volgt zijn schietpartijen waarin van Damme opgaat in de groep. Het gaat niet om hem maar het leger waarin hij dient. Ik vraag mij oprecht af of hij daar wel zo gelukkig mee was. Het heeft in elk geval niet bijgedragen aan de kwaliteit van dit werk.
Als je het mij vraagt is Legionnaire een merkwaardige, onevenwichtige en vooral saaie film, die heel soms een schop onder de kont krijgt. Gelet op de nog positieve commentaren op IMDb waarderen de fans Legionnaire juist omdat hun favoriete actiester eens wat anders probeert. En dat mag. Absoluut. Persoonlijk prefereer ik de vechtende stille kracht ten opzichte van de klungelige acteur. Laat hem gewoon zijn ding doen in die snikhete woestijn. Dan komt het verder wel goed.
Ik ben te volgen via Facebook, Twitter, Instagram en Letterboxd.