Ik had weinig zin in Terrifier 2. Voorganger Terrifier kwam bij mij niet verder dan één ster. Ja, de slachtpartijen van Art the Clown zijn heerlijk bruut in beeld gebracht, met scènes waarin hij zijn slachtoffers in stukjes hakt. Maar Terrifier leed ook onder povere personages, een pijnlijk plat script, merkwaardig slot en een goedkoop uiterlijk. Naar aanleiding van de hartstochtelijke commentaren van een aantal fans op die bespreking én het gerucht dat Terrifier 2 echt perfect was voor de doorwinterde horrorfanaat, besloot ik het vervolg evengoed een kans te geven.
De zwijgende en sadistische seriemoordenaar in clownspak Art is terug, klaar om zich handenwrijvend te wagen aan een nieuw bloedbad. Hij wordt nu bijgestaan door een verschijning die hem met een brede glimlach helpt met de moorden. Omdat het bovendien Halloween is, gaat iedereen verkleed als monster of spook om snoepgoed op te halen. Niemand die let op een clown met monsterlijke uitstraling. Laat het bloedspektakel maar beginnen.
Wat zou ik graag positieve woorden willen wijden aan deze heerlijk simpele slasher, waarbij Damien Leone het als enige doel heeft gesteld om grafische gruwelscènes te presenteren. Afgehakte koppen, met bloed doordrenkte slaapkamers… Dat is inderdaad wat de harten van verwoede genre-fans sneller doet kloppen.
Helaas kom ik niet verder dan het enige positieve wat Terrifier 2 te bieden heeft: Art the Clown. Ik begrijp heel goed waarom de griezel is omarmd door de fans. Een meedogenloze bruut die neer wordt gezet als om zich heen hakkende demon. En die taak met alle liefde van de wereld uitvoert. Net zoals hij deed in het eerste deel (wat, zo leerde ik achteraf, eigenlijk het tweede is van een trilogie).
En ja, verder… De personages? Het kon mij werkelijk geen zak schelen wie aan het mes werd geregen. Ik kan mij nauwelijks nog een naam herinneren van de slachtoffers. En dan waren er nog de vermoeiende genreclichés die het script beheersten en de soms toch nog wel knullige effecten.
Ik heb bij Terrifier 2 eerder het idee van een uit de hand gelopen studentenfilm dan dat van een volwaardige horrorfilm. Een zieke grap van ruim twee uur, bedoeld om het uithoudingsvermogen van het publiek te testen. Als je dit geweldig vindt, prima. Net als bij Terrifier kan dit vervolg mij echt niet bekoren. Al is het wel een ietsepietsie beter dan zijn voorganger.
Nog een pluspuntje is dat Chris Jericho ergens rondloopt. Wat hem betreft zou ik nog eerder aanraden om afleveringen van WWE, ECW of WCW terug te kijken. Of om eens AEW op te zetten.
Regie: Damien Leone. Met: David Howard Thornton en Lauren LaVera
