Ik had meer verwacht van Chaplin, de biopic over de wereldberoemde acteur en regisseur met een dubieus liefdesleven. De cast zit vol grootse namen. Dan hoop ik op vuurwerk, spektakel, knettervonken. Niet dus. De film is opvallend duf. Robert Downey Junior haalt alles uit de kast om de komiek met het snorretje tot leven te brengen. De halsbrekende toeren en de kijkjes achter de schermen van de toen piepjonge filmindustrie zijn voortreffelijk. Maar het is net of regisseur Richard Attenborough de vereiste elementen voor een gemiddelde biopic netjes afvinkte.

De dialogen en de ontwikkeling van de plot slaan een beetje dood. Alsof Attenborough vooral geïnteresseerd was in Chaplins acrobatiek en de rest behandelt alsof dat er ook maar een beetje bij hoorde.

Kijk bijvoorbeeld naar Anthony Hopkins. Hij speelt de rol van George Hayden, de schrijver die een biografie over Chaplin gaat tikken. Leuk dat één van de beste acteurs van zijn generatie langskomt, ik krijg niet echt de indruk dat de creatieve energie bij hem stroomt. Hij lepelt de teksten op – eigenlijk herhaalt hij steeds dezelfde woorden – en dat is het. Die merkwaardig afgematte energie zit in elke vezel van de film.

En er speelt nog iets anders. Iedereen weet dat het liefdesleven van de komische filmster bestond uit heel veel affaires. Niet dat Hollywood monogamie aanmoedigt. Maar Chaplin had een voorkeur voor jonge meisjes. Heel erg jonge meisjes. Attenborough brengt die bedenkelijke voorliefde zeker in beeld, echter op een manier die ik persoonlijk ongemakkelijk vind.

Als ik zie in welk licht Chaplin wordt geplaatst, vind ik dat zijn rol als seksueel roofdier (laten we het beest gewoon bij de naam noemen) nogal wordt verzacht. Sterker nog, ik krijg het vermoeden dat Attenborough die donkere zijde dempt. Arme Chaplin is het slachtoffer van meisjes die een zwangerschap voorwenden. Iedereen maakt grapjes over minaressen die hij inpakt, niemand stelt er kritische vragen over.

Dan denk ik, is hier nou sprake van een rolverwisseling? Moeten we vooral medelijden hebben met Chaplin? En die leugenachtige heksjes met pek en veren de stad uitjagen? Als ik Chaplin moet geloven waren dus de piepjonge meisjes, vol verlangen naar een carrière in de filmwereld, de boosdoeners.

Puur gekeken naar het werk wat Downey Junior in zijn spelprestaties heeft gestopt krijgt Chaplin van mij drie van de vijf sterren. In tegenstelling tot Chaplins films mist dit biografische filmportret echter schwung. Pit. Leven. En Attenborough had echt veel scherper mogen zijn ten opzichte van Chaplins liefdesvoorkeuren.

Regie: Richard Attenborough. Met: Robert Downey Junior en Geraldine Chaplin