Poultrygeist: Night of the Chicken Dead was de film die mij introduceerde tot het “Troma-trauma”. Geregisseerd en geschreven door shockmeister Lloyd Kaufman, begint dit “meester”werk op het kerkhof. Arbie en Wendy zijn net bezig om flink te gaan rollebollen tussen de zerken, als ze ruw gestoord worden door zombie-armen en een opgewonden begrafenisbewaarder. Mocht je na de eerste tien minuten al denken “waar ben ik aan begonnen”, het wordt nog veel erger. Of hilarischer. Het is natuurlijk net hoe je het bekijkt. Een “schoolsemester” heeft Wendy zich aangesloten bij een actiegroep die demonstreert tegen een nieuw fastfoodrestaurant.

Én zij is lesbisch geworden. Arbie is zwaar gedesillusioneerd en wil haar terugpakken. Hij gaat aan de slag bij het restaurant, met als plan Wendy voor zich te winnen en dan te dumpen. Dat zal haar leren. Het gaat hem nog heel veel moeite kosten om zijn wraakdoel te bereiken.

Maar wacht: er is meer. Het restaurant is gebouwd op een indianenbegraafplaats. Zoals iedereen weet is dat vragen om problemen. Er duiken mysterieuze eieren op die per ongeluk worden meegeserveerd bij de bestellingen. Elk ei staat garant voor zware maagklachten en transformatie tot reuzenzombiekip. Reken maar dat Kaufman die maagklachten tot in detail in beeld brengt. Net als de transformaties. Terwijl chaos uitbreekt doet Arbie zijn best om bij Wendy een wit voetje te halen en de demonstranten uit het restaurant te weren. Om ons eraan te herinneren dat wij in de wereld van Troma zijn aangekomen, is er nog een sullig personeelslid met wel érg veel liefde voor kippen, een Mexicaan die verandert in een broodje vlees en moet er zo nu en dan een liedje worden gezongen.[epq-quote align=”align-left”]Er zijn reuzenzombiekippen.[/epq-quote]

Kaufman slaagt erin de idiote plot boeiend genoeg te houden, de kijker van A tot Z mee te nemen. Niet dat hij ook maar één seconde de moeite neemt deze horrorkomedie toegankelijk te maken. De regisseur rekt liever de grenzen op tot alleen een handvol liefhebbers overblijft. Net als bij The Toxic Avenger. Al gaat dit werk nog een flinke stap verder. Ik daag je uit om de wc-scène zonder kokhalzen te doorstaan.

Poultrygeist: Night of the Chicken Dead is alles waar Kaufman voor staat. Het is hilarisch (het is echt een kwestie van perspectief), walgelijk, gruwelijk en uniek. Niets en niemand wordt gespaard, de film zelf wordt belachelijk gemaakt en Kaufman zelf komt nog even langs in een absurde cameo. Er zijn reuzenzombiekippen. Reuzen. Zombie. Kippen. Dat zegt genoeg.

Lloyd Kaufman/Jason Yachanin en Kate Graham