Wat heeft iedereen toch met de (bek)vechtende Gallagher broers die jarenlang het hart vormde van Oasis? In de documentaire Oasis: Supersonic vertellen de bandleden, vrienden, kennissen en familie hoe een groepje onverlaten samen muziek maakten en onverwacht snel naar supersterdom stegen. Omdat hun geluid zo lekker “vuil” was. De liveoptredens zo energiek. En natuurlijk omdat er twee broers in zaten die een sterke haat-liefde relatie met elkaar hadden. De eerste keer dat ik de muziek van Oasis ging luisteren was ik twintig.

In hun opkomstperiode stond bij ons thuis vooral Cubaanse muziek en Tom Waits op (mijn muzikale opvoeding is er een van uitersten) dus die bekende verhalen over Noel en Liam heb ik nooit meegekregen. De documentaire heeft voor de fans dan geen wereldschokkende feiten te vermelden, ik stap er helemaal blanco in. Dit betekent dat ik voor de eerste keer echt kennis ga maken met het fenomeen Oasis. 

Oasis: Supersonic opent met een scène die de kern van de zaak beschrijft. Een van de broers vertelt over het verhaal van Caïn en Abel, hoe de eerste zijn broer vermoordde uit jaloezie. Er is geen betere manier om de relatie tussen de twee Gallaghers samen te vatten, hoewel het bij hen niet in moord eindigt. Integendeel. Hun continue machtsstrijd binnen de band zorgen voor spanningen, het is tevens de motor die Oasis doet opstijgen. Noel houdt zich bezig met het schrijven van teksten en muziek, Liam staat gewoon cool te doen op het podium. Voor hem is het een groot feest met seks, alcohol en drugs. Noel doet daar net zo goed aan mee maar irriteert zich in toenemende mate aan Liams losgeslagen gedrag. En die irritatie kan hij maar moeilijk onderdrukken.

toen liam gallagher de film voor het eerst zag gebruikte hij een treffend woord om de documentaire te omschrijven: “bijbels”

Oasis: Supersonic overtuigt mij er niet van dat dit een wereldband was, wel dat dit een bijzondere band was. Hoeveel muziekgroepen zijn er met twee ruziënde broers wiens ruzie ook nog eens de rauwe ziel van hun muziek vormt? Haal de muziek weg en je houdt een fascinerend verhaal over met in de hoofdrol twee broers die elkaar de tent uitvochten. De ene die het heerlijk vond om te zuigen en irriteren, de ander die zich terugtrok in zijn eigen wereld. Vuur en water. Links en rechts. Plus en min. Net als in de natuurkunde zorgden deze tegenpolen voor een explosie, een botsing die nog lang bleef naechoën. Ik vraag mij vooral af hoe het met de Gallaghers zou zijn afgelopen als ze de band niet hadden gehad.

Matt Whitecross/Liam Gallagher en Noel Gallagher