Als ik denk aan Raising Arizona, denk ik aan hysterisch. Hysterische personages, hysterische humor, hysterisch verhaal. Middelpunt van de filmstorm is een onwaarschijnlijk: koppel Hi (een recidivist) en Ed (een agente). Ze willen dolgraag een kind, maar kunnen geen kinderen krijgen. Ten einde raad besluiten ze dan maar een kind te stelen van een nest van vijf. Immers, met vijf baby’s hebben die ouders toch genoeg kroost? Zoals het hoort in een Coentitel gaat dit niet helemaal goed.
Maar anders dan bijvoorbeeld Miller’s Crossing of No Country for Old Men wordt deze escalatie op komische toon voortgezet. Dat is voor een groot deel te danken aan het hyperactieve camerawerk van Barry Sonnenfeld. In tegenstelling tot het ingehouden filmwerk in Blood Simple. benadrukt de op hol geslagen camera hier de slapstickhumor. En het wil ook helpen dat de gebroeders Coen hun personages in de meest krankzinnige situaties gooien en met plezier toekijken hoe het absurdisme steeds verder gaat.
Een hoogtepunt van deze voortrazende komedie geeft perfect de toon aan. Hi en Ed stoppen bij een avondwinkel om nog wat luiers voor hun versgestolen baby te kopen, Hi kan het niet laten in zijn oude gewoonte te vallen en wil het pak luiers jatten, de winkelmedewerker moet hier niets van hebben en schakelt de politie in, Ed voelt zich verraden door Hi en rijdt verbeten weg, de politie komt met getrokken wapens(!) naar de wegvluchtende die onderweg een hond tegenkomt die zich in de achtervolging mengt en op zijn beurt een hele roedel meebrengt, Hi vlucht over gazons, door huizen, een andere supermarkt waar ook winkelmedewerkers een geweer blijken te hebben en eindigt weer in de auto bij Ed die hem eerst een flinke klap geeft.
Tegenover dit soort over de top komedie worden ook rustige scènes ingezet waarin de humor veel subtieler is. Als twee vrienden van Hi een bank gaan overvallen en roepen dat iedereen zich niet moet bewegen en op de grond moet liggen, merkt iemand droogjes op: “we kunnen niet én onbeweeglijk staan én op de grond gaan liggen. Wat wil je dat we doen?” Het slaat helemaal nergens op, het is wel ontzettend grappig.
Wat ik ook wil benadrukken is de fantastische rol die Nicholas Cage speelt. Als iemand een vet aangezette, cartoonesk personage kan neerzetten zonder dat het helemaal een persiflage wordt (ik zie wel degelijk reliëf bij Hi), is hij het wel. Raising Arizona is een van de beste werken uit de stal van de Coens. En, als je tegen alle opwinding kunt, een van de beste komedies.
Joel & Ethan Coen/Nicholas Cage en Holly Hunter
5 gedachten over “Raising Arizona”