Als Steffen Haars en Flip van der Kuil zich ergens wel in hebben bewezen, is het grove, lompe humor waarin geen enkel onderwerp taboe is. Met New Kids verkenden ze de grenzen van goede smaak, in Ron Goossens, Low Budget Stuntman gaan ze flink over die grenzen heen. Ron is een dolende alcoholist die sinds de middelbare school samen is met jeugdvriendin Angela. Als hij in een stomdronken bui een stunt uithaalt die verkeerd afloopt en zijn vriend Peter dit filmt, gaat het filmpje viral. Ron wordt een cultheld en gevraagd als stuntman.

Hij ziet dit niet zitten, tot Angela hem voor een onmogelijke queeste stelt: ofwel hij weet de jonge actrice Bo Maerten in bed te lullen, ofwel hun ingeslapen huwelijk is definitief voorbij. Dit is natuurlijk een plotje van niks en dat is precies de bedoeling. Haars en van der Kuil grijpen werkelijk elke gelegenheid aan om hun oh zo foute gevoel voor humor te etaleren. Er wordt volop gescholden, gedronken, de personages kramen racistische opmerkingen uit, er zijn grappen over pedofilie, drugsgebruik, seks, je kan het zo gek niet bedenken.

De stijl van New Kids was nog cartoonesk, deze titel heeft iets grimmigs. In het begin zegt de grafstemvoiceover dat Ron over zeven weken dood zal zijn. Dat is een pittige mededeling. De film is nog maar net begonnen en we moeten nu al afscheid nemen van het hoofdpersonage. Het geeft Ron iets schrijnends. Hij probeert heus wel iets van het leven te maken. Hij is zelfs bereid vader te worden. Alleen zit zijn alcoholisme hem nogal in de weg. Wanneer hij beroemd wordt en men hem vraagt zijn punchline te herhalen, blijft hij strak voor zich uitkijken, de lippen op elkaar geperst. Dit is geen new kid die een klap uitdeelt. Dit is een man die pijn heeft, worstelt met zijn demonen.

de film wist na anderhalve week de status van gouden film te halen. dit betekent dat destijds meer dan 100.000 bezoekers de stunts van ron goossens hebben bewonderd

Dit schuurt als hij als stuntman onderworpen wordt aan pijnlijke gooi- en valpartijen. Er zitten heus wel leuke grappen tussen, zo is zijn eerste val waarin hij wordt “bijgestaan” door een stoïcijnse Peter hilarisch. Tegelijk geeft dit Ron Goossens, Low Budget Stuntman een vileine toon. Eentje waarvan ik mij afvraag of die echt grappig is bedoeld. Willen Haars en van der Kuil hun komedie combineren met drama, of is dit een vette fuck you naar Ron? Is hij slechts bedoeld als speelbal die steeds harder tegen de muur wordt geworpen of willen de regisseurs iets zinnigs zeggen? Voor hun volgende project moeten de twee filmers een duidelijkere richting kiezen.

Steffen Haars & Flip van der Kuil/Tim Haars en Bo Maerten