Peter Puiltjens werkt in de grootste stoeptegeltjesfabriek van Nederland, waar hij elk stoeptegeltje op kwaliteit controleert. Dit werk is echt een roeping. Wie anders gaat van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat in een krap kantoortje aan een tafel zitten, om met eindeloos veel geduld de binnengebrachte stoeptegeltjes te onderzoeken? Geen enkel stoeptegeltje verlaat de fabriek zonder Peters goedkeuring. Als je je afvraagt waar al die keurig gesneden stoeptegeltjes vandaankomen, dan is het antwoord Peter Puiltjens.

Na al die jaren van stoeptegeltjes keuren is Peter bij de directeur geroepen. Die heeft slecht nieuws. Er dreigt namelijk een sluiting van de fabriek. Om te bewijzen dat de deuren open moeten blijven is er een rondleiding georganiseerd. Een rondleiding door de stoeptegeltjesfabriek. En Peter moet die rondleiding verzorgen.

Er is genoeg te vertellen over de fabriek, hoe de stoeptegeltjes worden gemaakt en gecontroleerd. Maar waarom moet hij dat doen?

“Jij bent de beste,” zegt de directeur. “Jij geeft echt om deze fabriek.”

Toch klopt het niet. Waarom niet iemand van de machines? Iemand die ook echt durft te spreken voor een groep?

De directeur staart hem strak aan. Peter knikt en haalt zijn schouders op. Prima. Hij doet het wel, die rondleiding door de stoeptegeltjesfabriek. De directeur geeft hem een krachtige hand en Peter gaat weer in zijn kantoortje zitten om stoeptegeltjes te keuren. Hij vraagt zich af wat er nu allemaal gaat gebeuren.

Je kan mij volgen via Facebook, X, Instagram en Letterboxd.