Het stond al jaren op Nicolas Cages wensenlijst: het spelen van Dracula, de oudste bloedzuiger ter wereld. Met Renfield is die wens in vervulling gegaan en kan de schmierkoning zich naar hartenlust uitleven als op macht beluste vampier. Maar het is niet Cage die de hoofdrol speelt. Die eer gaat naar Nicholas Hoult. Hij is Renfield, de persoonlijke assistent van Dracula. Bij hun eerste ontmoeting, toen Dracula zijn reis naar Engeland wilde regelen, moest Renfield de papieren in orde maken. De vampier deed de bleue boekhouder een onweerstaanbaar aanbod: het eeuwige leven.
In ruil daarvoor moest hij zorgdragen voor Draculas levensonderhoud. Het is een loodzware taak, een verantwoordelijk die steeds harder op Renfields schouder is gaan duwen. Wil hij het eigenlijk nog wel, dit leven van onderdrukking, manipulatie en bloedvergieten? Als hij bij een praatgroepje voor problematische relaties terechtkomt gaan Renfields ogen helemaal open. Dracula is een narcistische eikel en er is geen reden voor Renfield om nog langer in zijn parasitaire schaduw te blijven. Renfield verdient veel meer dan dit.
(Oh, en er is nog iets over een overleden vader en twee zusjes, blablabla, generiek familiegezeik.)
Gaat Renfield nou serieus over de giftige relatie tussen Dracula en zijn assistent? Zeker weten. Terwijl Hoult de “dramatische” kant mag verzorgen (ik kreeg zowaar medelijden met hem) zet Cage vol in op de komedie. Ook in zijn geliefde rol van Dracula, verborgen onder lagen make-up, blijft Cages typische manische spel aanwezig. Niet te veel, hij houdt zich nog in. Maar wie goed luistert naar zijn dictie, hoe hij woorden beklemtoont, hoort hoe Cage hier, nou ja, Cage staat te zijn.
Om het plaatje af te maken mocht de afdeling speciale effecten alles uit de kast halen voor de smerigste en bloederigste slachtpartijen. Armen worden afgerukt, ingewanden verpletterd, hoofden afgehakt, bloed spuit alle kanten op… Gelukkig kan het bloed van Dracula ieder denkbare wond genezen. Al hangt daar wel een prijskaartje aan. Het “bedrag” wordt ergens aan het einde onthuld.
Met Reinfeld heeft Cage weer iets van zijn wensenlijst af kunnen strepen. Het is niet zijn de beste film, maar wel één van de leukste rollen op zijn langer wordende cv. En dat terwijl hij zich nu juist meer op de achtergrond houdt. Ik weet niet wat Bram Stoker hierover zou zeggen, maar mijn inziens levert Cage met Renfield een hilarische interpretatie van de mythische vampier.
Je kan mij volgen via Facebook, X, Instagram en Letterboxd.