Beste Rico,

Ik ben zo vrijpostig om je “Rico” te noemen. Ik zou graag “u” en “meneer Verhoeven” willen zeggen – ik ben nu eenmaal goed opgevoed – dat voelt in deze context wat gekunsteld. Mocht je de informele toon toch niet kunnen waarderen laat het dan gerust weten. Je mag mij mailen of op dit bericht reageren. Wat jij het handigste vindt. Ik kan dit stuk nadien makkelijk aanpassen.

Afgelopen zondag was ik naar Pathé Noord (goeie bioscoop trouwens, met heerlijke stoelen waarin je lekker weg kan zakken) voor Black Lotus, waarin jij debuteert als hoofdrolspeler. Mijn verwachtingen waren, in alle eerlijkheid, laag. Heel erg laag. De trailer beloofde niet veel goeds. Een soort veredelde b-actiefilm waarin jij je fijn kon uitleven als Hollandse actiester. Ik denk echter dat elke “veredelde b-actiefilm” die met deze prul wordt vergeleken zich spontaan een stuk beter zal voelen.

Black Lotus is zo onbeholpen in elkaar geknutseld dat ik even dacht dat er een groep opgeschoten pubers achter de camera stond. Op werkelijk alle fronten heeft deze “film” spectaculair misgeschoten. Ik had soms zelfs bewondering voor de abominabele kwaliteit. Hoe krijg je dat voor elkaar? Of was het eigenlijk Tommy Wiseau die heimelijk de regie voerde? (Mocht je hem niet kennen, dan moet je voor de grap eens The Room opzoeken.)

Ik kan zo nog wel even doorgaan, dit is niet de reden dat ik dit schrijf. Jij hebt namelijk eens aangegeven graag te willen acteren. Dat mag. En ik gun het je ook. Niet omdat ik je persoonlijk ken. Nee.

Hoe absurd slecht Black Lotus ook is, heel af en toe gloorde er iets van oprechte emotionele energie door die gepijnigde blik van je. Kleine, korte momentjes waarvan ik dacht “aha, het zit er dus wél!” Daar waar Arnold Schwarzenegger en Sylvester Stallone vertrouwen op hun dominerende fysieke aanwezigheid, heb jij iets veel belangrijkers: een zweem van kwetsbaarheid. Je bent meer dan een spierbundel. Er schuilt menselijk menselijkheid in je optreden.

Ik denk, Rico, dat jij met Black Lotus gewoon heel veel pech hebt gehad. Een beschamend script vol gênante one-liners en een regisseur die een hommage aan Dick Maas verknalt. Misschien is het een idee om volgende keer met Maas samen te werken. Of Tim Oliehoek. Paul Verhoeven. Ben Wheatley. Iemand als James Cameron. Regisseurs die weten hoe je fatsoenlijke actiesegmenten ensceneert en volwassen dialogen kunnen schrijven.

Ik wens je veel succes met je toekomstige film-avonturen en hoop echt dat je volgende project van hoger niveau zal zijn. Al is dat met Black Lotus niet zo lastig.

PS: de halve ster is voor de schandalig korte vechtscène.

Regie: Todor Chapkanov. Met: Rico Verhoeven en Frank Grillo