Toen regisseur Derek Cianfrance in 2010 debuteerde met het intieme en rauwe liefdesdrama Blue Valentine, was dit een schot in de roos. Op zijn tweede werk, The Place Beyond the Pines, werd aarzelender gereageerd. Toch mocht hij zich in 2016 wagen aan zijn eerste studiofilm: The Light Between Oceans. Gebaseerd op het boek van M.L. Stedman volgen wij het dramatische verhaal van Tom Sherbourne (Michael Fassbender) en Isabel Graysmark (Alicia Vikander). Tom, veteraan van de Eerste Wereldoorlog, solliciteert voor de baan van vuurtorenwachter. Hij wil zich helemaal isoleren van de wereld, hoe kan dat beter dan op een afgelegen eiland?
Het lot laat hem het pad kruisen van de levenslustige Isabel. Tom weet zich eerst niet goed raad met haar aanwezigheid. Zij weet uiteindelijk door zijn schild heen te prikken. Hij ontdooit en er ontstaat een bruisende relatie tussen de twee. Het enige wat ontbreekt om hun liefde te bezegelen, is een kind. Helaas krijgt Isabel te maken met twee miskramen. Haar verdriet dreigt haar te verstikken, tot zich een bizar incident voordoet. Op het strand spoelt een bootje aan met daarin een baby. Isabel ontfermt zich over het kind, Tom wil het voorval rapporteren, zij weet hem tegen te houden. Dit kind was voorbestemd om door hen opgevoed te worden.
Daarmee is het verhaal niet afgelopen. Want de échte moeder (prachtrol van Rachel Weisz) denkt dat haar kindje is omgekomen. Dan, bij toeval, ontmoet zij Isabel en Tom. Isabel heeft zulke sterke moedergevoelens ontwikkelt dat zij er niet over piekert haar dochter af te staan. Maar Tom worstelt met schuldgevoelens. Zonder zich ook maar één keer te haasten laat Cianfrance de personages met elkaar botsen, creëert een drama dat langzaam de strot dichtknijpt. Hij neemt hier wel erg lang de tijd (de film duurt ruim twee uur), op zich is de pay-off wel de moeite waard.[epq-quote align=”align-left”]Het lot laat hem het pad kruisen van de levenslustige Isabel.[/epq-quote]
De regisseur weet in The Light Between Oceans ook weer het beste uit zijn acteurs te halen. Fassbender speelt een personage dat helemaal op slot zit en met rust wil worden gelaten. Vikander is in alle opzichten zijn tegenpool en huppelt nog net niet door het beeld. Mooi, hoe Isabel weet door te dringen door Tom, die na de oorlogse ellende weer licht ziet. Hun liefde is geen geforceerde schermromance, het voelt echt, authentiek. Weisz is formidabel als wanhopige moeder die haar dochter in de armen wil sluiten, terwijl het kleintje inmiddels Isabel als mama beschouwt.
Toch ben ik van mening dat Cianfrances eerdere werk meer naar de keel grijpt. Blue Valentine sloot nog op eigen wijze af. The Light Between Oceans is mooi gemaakt, de cast maakt indruk, op het eind overheerst te veel het Hollywoodsentiment.
Derek Cianfrance/Michael Fassbender en Alicia Vikander