Het lag in de lijn der verwachting dat ik de wedstrijd tussen Badr Hari en Rico Verhoeven zou hebben gevolgd. Toch is dat niet zo. Ik weet niet goed waarom. Misschien dat ik alsnog het showelement van professioneel worstelen prefereer boven het veel technischere kickboksen. Omdat het gevecht tussen Verhoeven en Hari tijdens Collision 2 opnieuw eindigde in een blessure voor de laatstgenoemde, en dit in vrijwel iedere krant was terug te lezen, besloot ik mij evengoed in deze sport te verdiepen. In ieder geval in de twee vechters. Videoland biedt ook documentaires van Vice.
In Rico Verhoeven: Vader, Vechtmachine en Wereldkampioen wordt Verhoeven gevolgd in zijn eerste schermutseling met Hari. De boomlange, gedreven Hollander tegenover de temperamentvolle en emotionele vechter. Het begint allemaal als een comeback voor Hari, die een verlanglijstje van tegenstanders heeft opgesteld. Verhoeven staat daar ook op. Gezien de reputaties van zowel Verhoeven als Hari in de kickboxwereld springt de media er gretig bovenop. Zal het Hari lukken om met de kampioenschapstitel de ring te verlaten?
Het grote verschil tussen de twee mannen wordt duidelijk tijdens de persconferentie. Hari profileert zich als de bad boy (wat hij ook gewoon buiten de ring is), intussen zit hij van nervoziteit met zijn gezicht te trekken. Verhoeven zit er juist ontspannen bij en vertelt in aandoenlijk Engels waarom hij Hari zal verslaan. Als het tijd is voor de staredown loopt Hari het podium af. Wat betreft zijn voormalige trainer een onacceptabele zet, de media zien het als een sterk staaltje show.[epq-quote align=”align-left”]Binnen een paar minuten vloeit het bloed en ontstaat er een geladen atmosfeer.[/epq-quote]
Met het naderen van het gevecht krijgt ook Verhoeven last van zenuwen. Hij slaapt apart, is in zichzelf gekeerd en heeft last van stemmingswisselingen. De vriendelijke reus is ook maar een mens. Zijn vrouw laat het maar gebeuren. Zij weet wat er op het spel staat. En als Verhoeven en Hari in de ring staan is het echt een spektakel. Ze mogen dan geen salto’s of andere halsbrekende stunts uitvoeren, het is rauw en intens. Binnen een paar minuten vloeit het bloed en ontstaat er een geladen atmosfeer.
Natuurlijk is het onmogelijk om in zo’n drie kwartier én Verhoeven én het aankomende gevecht helemaal uit te diepen. Het is meer bedoeld om in vogelvlucht de kijker kennis te laten maken met de vechter die tegelijkertijd ook vader is, en soms nog eens flink worstelt met zijn ambities. Ik ga het kickboksen scherper in de gaten houden. En hopelijk zal er snel nog een treffen tussen Hari en Verhoeven plaatsvinden.
Duco Coops/Rico Verhoeven