The Beatles: Get Back, de documentaireserie van Peter Jackson, is vooralsnog alleen op Disney+ te zien. Ik wilde deze driedelige serie graag kijken en besloot mijn abonnement op de streamingsplatform nieuw leven in te blazen. Jackson, die hiervoor het ontroerende They Shall Not Grow Old maakte, had een schat aan archiefmateriaal voor handen, waaruit hij een brede selectie heeft gemaakt. Het resultaat is een bijzonder assemblage van soapig drama en een kijkje in de keuken van ’s werelds beroemdste band. Eerst geeft Jackson een bondige geschiedenisles over het ontstaan van The Fab Four.
De intro van The Beatles: Get Back zoeft door de tijd en laat zien hoe het kwartet zich ontwikkelde tot popfenomeen. In het heden, ofwel 1969, zijn The Beatles hun manager George Martin verloren. Ze zullen het nu zelf moeten klaren. Paul McCartney, George Harrison, Ringo Starr en John Lennon staan voor de taak om hun fans nieuwe muziek te geven. Dat is niet zo heel eenvoudig. Alhoewel McCartney beweert dat Lennon de leider van de groep is, kan de bassist het niet laten om te bepalen wie wat moet spelen.
Starr zit zwijgend achter zijn drumstel de instructies van McCartney aan te nemen. Harrison is duidelijk klaar met de dwingende aanwijzingen, al zegt hij ijzig dat zijn vriend hem niet meer irriteert. De gitarist zou zo graag eens een meer prominente rol willen hebben. Eigen werk spelen. Uiteindelijk legt hij zij gitaar weg en deelt de groep mede dat ze een nieuwe gitarist moeten zoeken. Een gesprek bij hem thuis levert niets op. Lennon heeft de godganse tijd Yoko Ono aan zijn zijde en is meer geïnteresseerd in het gitaarspel dan zang.
Dat onderhuidse drama, de sluimerende spanning, is wat de zeven uren van The Beatles: Get Back zo sterk maakt. De repetities zijn ook de moeite waard, ik beschouw die scènes meer als extraatje voor de echte liefhebbers. Spannender is hoe McCartney de band bijeen probeert te houden. Ook als hij weet dat een breuk onvermijdelijk is. Harrison praat al over een eigen album en wordt zowaar door Ono aangemoedigd dit plan door te zetten.
Na zeven uur is het bijna als afscheid nemen van een groep goede vrienden.
The Beatles moeten ook nog een keer optreden. Ze hebben er weinig trek in, het blijft zeuren zodat de druk nog meer wordt opgevoerd. Verhaaltechnisch vormt de legendarische voorstelling op het dak van het Apple gebouw de climax van The Beatles: Get Back. Dan blijkt ook hoe slim de serie in elkaar steekt. De kijker zat samen met de muziekgroep opgesloten in een bubbel, afgescheiden van de buitenwereld. Als die bubbel barst, voelt het als een ware ontlading.
Terwijl de vier mannen spelen verzamelt zich een bescheiden publiek bij het gebouw. De een reageert geagiteerd, de ander is juist dolenthousiast. Mannen, vrouwen, jongeren en ouderen, ze hebben allemaal hun eigen mening over dit spontane evenement. Fantastisch ook als de politie zich, met duidelijke tegenzin, er tegenaan bemoeit. De band veroorzaakt geluidsoverlast en moet ofwel stoppen, ofwel zachter spelen.
En dan, na het laatste lied, is het klaar. Afgelopen. The Beatles zouden hierna nooit meer op het podium staan. Niet meer gezamenlijk in elk geval. Het was mooi geweest. Na zeven uur is het bijna als afscheid nemen van een groep goede vrienden. Ik zal mijn abonnement op Disney+ voorlopig behouden. Wie weet wat voor moois er nog gaat komen.
Regie: Peter Jackson. Met: The Beatles