Weet je wie ook nieuwe muziek heeft gemaakt? Gordon. Bijzonder. Jaren geleden was hij nog “met opgeheven kin” de studio ingegaan om zijn laatste album op te nemen. Maar kennelijk borrelde er nog wat muzikale ideeën. Album van Mijn Leven heet deze worp. Een titel die hoge verwachtingen oproept. Is dit Gordons huzarenstukje? Het album waarmee hij alsnog een muzikaal “hoogtepunt” wil bereiken?

Ach, dacht ik, laat ik eens gek doen en Album van Mijn Leven een kans geven. Heb ik wat om over te tikken.

Gordons muzikale zelftherapie (zoals het op de radio werd genoemd) opent, ook heel ambitieus, met een cover van Ramses Shaffeys Laat Me. Daar beginnen de problemen. Want Gordon komt niet eens in de buurt van Shaffeys oprechte en geleefde stem. Gordon klinkt dreinend. Dun. Zeikerig. Omdat hij al jaren niet meer heeft gezongen moet hij sowieso hard werken om de juiste tonen te pakken.

Oké, dat is één nummer. Misschien dat de rest van het album meevalt? Integendeel. Het wordt alleen maar erger. Gordon probeert het wel, met pathetisch gefluister en gekreun, maar zijn “verdriet” klinkt zo verschrikkelijk geposeerd en heeft zo’n afschuwelijk hoog “oh heb meelij”-gehalte, dat ik Album van Mijn Leven geen moment serieus kan nemen.

Ik stel mij zo voor dat Gordon zuchtend en steunend in het opnamehokje heeft gestaan, ervan overtuigd dat hij de demonen van zich af zong en authentieke emoties op plaat zette. Album van Mijn Leven is eerder een verzameling van larmoyante muziek, vervelende theatrale zang en platte dagboekteksten over verloren liefdes.

Ik verwachtte heus geen deugdelijk niveau. Maar Album van Mijn Leven is wel erg ondermaats. Had dit wel uitgebracht moeten worden? Ik denk het niet.

Mocht je durven, het album staat op Spotify.