Ook als niet-voetballiefhebber weet ik heel goed wie David Beckham is. Ik associeerde hem alleen nooit met voetbal. In mijn ogen was de wat duffige Engelsman eerst en overal een mediapersoonlijkheid. Iemand waar de roddelbladen dankbaar gebruik van maken. Ik wist ook dat hij samen was met Victoria Beckham, voormalig zangeres van de Spice Girls. Als de pers die twee hand in hand kon fotograferen, stond het nog opgroeiende internet vol met hun foto’s. Maar dat Beckham veel meer is dan die valse glamour, daar had ik geen idee van. Tot ik Beckham zag.
Blijkt hij van kind af aan een voetbalbelofte te zijn die door vader aangemoedigd wordt om zijn talenten te ontplooien. Wat betreft Beckham waren die aanmoedigingen wel erg strikt, vaderlief herkent zich daar niet in. En zijn zoon staat nu mooi wel te spelen voor de beste clubs van de wereld. Inderdaad, Beckham vecht zich naar de top. Iedereen aanbidt de piepjonge speler, met zijn knalharde doelschoppen. Die jongen, dat wordt nog een grote.
Het wonderkind trapt ook op wat tenen door zich in de media te verkopen als uithangbord voor verschillende bedrijven. Beckham is iemand die snel geld uitgeeft en dol is op dure horloges, auto’s en zelfs pennen. Voetballen is leuk, geld is onmisbaar. De houding zorgt voor wrijvingen binnen Beckhams club. Hij is niet beter dan zijn clubgenoten, toch gedraagt hij zich wel zo.
De spanningen leiden tot een emotionele climax. Iets met een rode kaart en vijandige fans. Als je ook nog iedere dag van je leven een camera in je smoel gedouwd krijgt, begrijp ik best dat je op den duur wat kregelig wordt. Ik begrijp ook dat vrouwlief de hijgerige paparazzi wel kan schieten. Geen wonder dat de zangeres verlangt naar een plek om te kunnen aarden. Beckhams onrustige aard laat dat helaas niet toe.
Beckham gaat niet alleen over de Engelse topspeler, maar ook over voetbal in het algemeen. Voetbal is niet alleen schoppen tegen de bal. Dit gaat om tactiek, psychologische spelletjes en een topconditie. Voetbal is emotie. Het gevoel van “wij tegen zij”. De gemoederen willen nog eens hoog oplopen. Helemaal als de fans weigeren te accepteren dat de scheidsrechter een rode kaart trekt. Of dat de bal in het doel van de tegenstander is beland.
Ik ben niet bekeerd tot een fanaat die vanaf de tribune zijn club motiverend toeschreeuwt, ik kijk nu wel anders naar Beckham. Een speler die een niet te onderschatten rol speelde in de geschiedenis van voetbal en zich tot de meesterspelers van de sport kan rekenen.