Ik krijg regelmatig appjes van een goede vriend die, net als ik, ervan houdt om zijn mening over films te geven. Op die manier kom ik nog eens voor mij onbekende titels tegen. Mosul, bijvoorbeeld. De film speelt zich af in het Irak van 2016, waar een intense strijd woedt tegen ISIS. Voormalige politieagenten hebben zich verzameld in een speciaal team, Swat. Het Nineveh Swat-team, onder leiding van de strenge Jasem (Suhail Dabbach) komt in de stad Mosul de piepjonge Kawa (Adam Bessa) tegen. Hij werd met zijn collega door ISIS overvallen en zijn opgelucht met de gearriveerde hulp.
Kawa sluit zich aan bij Jasems groep, al is het hem onduidelijk wat de mannen precies van plan zijn. Wat is hun missie? Waar gaan zij naartoe? Er wordt hem “vriendelijk” verzocht zijn kop te houden en gewoon mee te doen. Praatjes zijn nu eenmaal tijdsverspilling als de vijand elk moment kan toeslaan. Wat ik zo bijzonder vind, is wie de regie op zich heeft genomen: Matthew Michael Carnahan. Mocht die naam bekend voorkomen, hij is de broer van Joe Carnahan, regisseur van het hyperactieve Smokin’ Aces.
Mosul blijft ver weg van dynamische schietscènes, dialogen vol coole oneliners en bonte personages. Dit oorlogsdrama is bittere ernst. Terwijl de camera over het door de oorlog achtergelaten puin glijdt, geven teksten de nodige achtergrondinformatie. En dan is het gaan. De openingsscène met Jasem en Kawa is zo abrupt, zonder verdere inleiding tot de situatie, dat ik mij heel even afvraag of ik niet per ongeluk heb doorgespoeld. Nee. Dit is de stijl van Mosul. Net als Kawa moet de kijker maar gewoon meegaan in de chaos.
Tussen Jasem en Kawa ontstaat een fragiele band, als vader en zoon die langzaam toenadering zoeken. Is Kawa in het begin nog aarzelachtig, met elke kogel lijkt er een gat in zijn geweten te worden geschoten. Neem het hem kwalijk. Waarschijnlijk heeft ISIS een groot deel van zijn familie uitgemoord en heeft hij niemand meer in zijn leven. Zie hoe hij tijdens een verhitte scène knapt en iemands hoofd inslaat met een bijltje. Als je steeds maar met de chaos van een terreurgroep wordt geconfronteerd, moet de emmer wel vollopen.
Mosul maakt ontzettend veel indruk.
Ook tijdens de rustmomenten blijft er een onvoorspelbare spanning heersen, de dreiging van ISIS blijft als een bloedrode draad door de film lopen. Overal kan iemand paraat staan met een geweer. Het maakt ook weinig uit wie in het vizier komt. Zolang het een tegenstander van ISIS is, wordt de trekker overgehaald. Een scène waarin burgers worden afgeschoten is een goed voorbeeld van hoe hardvochtig deze oorlog is.
Mosul maakt ontzettend veel indruk. Het laat zien hoe smerig de oorlog is. Hoe gewone mensen moeten vluchten. Of noodgedwongen de wapens moeten pakken. Kinderen blijven verweesd achter, bewaken de lichamen van hun ouders. Alles is kapotgeschoten, niemand is te vertrouwen. Ik vind het bewonderigenswaardig dat Carnahan de regie op zich nam. Het is een gok om een film te maken over ISIS. De cast schijnt al doodsbedreigingen te hebben gekregen.
Filmtips zijn trouwens sowieso altijd welkom. Laat wat achter op mijn sociale media, of stuur een mail naar defilmjunk@gmail.com. Alleen op die manier kom ik ook films als Mosul tegen. En die zijn absoluut de moeite van het kijken waard.
Regie: Matthew Michael Carnahan. Met: Adam Bessa en Suhail Dabbach