Ik heb zin in een tussendoortje. Ik werk vandaag tot 17:00, Kriterion is een half uurtje hier vandaan. Mijn eerste keuze gaat naar The Fury of a Patient Man. Ik heb er goeie dingen over gelezen van mijn medebloggers, wie weet is dat wat. De voorstelling begint 17:30, ik ben bang dat ik dat net niet ga redden. Optie twee: Little Men, die draait wat later. De film gaat over twee families die tegenover elkaar komen te staan. De twee zonen uit deze families, Jake en Tony, zijn goede vrienden geworden en als een soort straf voor de volwassenen besluiten ze te zwijgen. Een mooi gegeven. Er wordt ook goed in geacteerd, de dialogen zijn subtiel en er zitten emotionele scènes tussen. Helaas laat regisseur Ira Sachs zijn film ergerlijk voortkabbelen.

Bij de openingstitels klinkt vrolijke muziek, het scherm verschiet een paar keer van kleur. Dan worden we voorgesteld aan de personages. Eerst de familie Jardine: Brian (Greg Kinnear) is een acteur die wanhopig het hoofd boven water moet zien te houden. Zijn vrouw Kathy (Jennifer Ehle) doet iets met verpleging of zelfmoordpreventie. En Jake (Theo Taplitz) is een begenadigd tekenaar. De vader van Brian is overleden en heeft hem een woning nagelaten in Brooklyn. Die zit boven de winkel van de familie Calvelli, bestaande uit moeder Leonora (Paulina Garcia) en haar zoon Tony (Michael Barbieri). Tony en Jake raken goed bevriend met elkaar, Brian en Kathy kunnen het ook goed vinden met Leonora. Maar er klopt iets niet. Er is gedoe over het huurcontract van Leonora’s winkel en Brian ziet zich gedwongen tot twee keuzes: ofwel Leonora moet meer huur gaan betalen, ofwel ze moet de winkel uit. Als de volwassenen ruzie krijgen en scherpe opmerkingen over en weer maken, besluiten Jake en Tony hun ouders een lesje te leren. Ze beloven elkaar geen woord meer tegen hun ouders te zeggen.

Er zit mij iets dwars. Ik weet niet precies wat. De personages? Het acteerwerk? De dialogen? Het sterke karaktergedreven element is misschien niet mijn smaak, maar dat maakt het niet slecht. En dan begrijp ik wat er aan de hand is: ik vraag mij de hele tijd af waar de focus van Little Men zit. Bovenstaand verhaal staat zo beschreven op IMDB, maar dat is nog niet begonnen. Is het een coming of age verhaal, waarin pubers geonfronteerd worden met volwassen problemen? Gaat het om een man die leert dat hij voor zichzelf moet opkomen? Stelt Sachs vragen over kunst? Draait het om Jake en Tony, of toch om Brian? Al deze vragen en thema’s worden aangestipt, maar geeneen wordt echt uitgewerkt. Naar mijn gevoel vaart Sachs met een bootje over een kalm water, komt zo nu en dan een interessante zijsprong tegen, en vaart dan weer rustig door.

Als na veertig minuten eindelijk het zwijgdeel komt voel ik hoe het drama zich ontvouwt. Het wordt spannend, we gaan ergens naartoe. De ouders, met name Brian, worden steeds wanhopiger. Ook de jongens zelf voelen de druk, tot Jake bezwijkt en zijn mond weer opentrekt. Er volgt een emotionele scène met zijn vader (de enige scène die mij raakt) en dat is het. Geen idee hoelang het zwijgen heeft geduurd, maar het is klaar nog voor Little Men is afgelopen. De film kabbelt weer voort, er komen nog wat mooie beelden, en het is afgelopen.

Voor mij is Little Men een vage impressie van een verzameling ideeen die niet goed zijn uitgekristaliseerd. Waarom moest de scène van de acteerworkshop zo lang worden uitgesponnen? Hoe is het afgelopen tussen Tony en Jake? Waarom wordt benadrukt dat het gaat om die zwijgbelofte terwijl dit zeker niet de hoofdmoot is? Als ik een film met zoveel vragen verlaat, is er ofwel iets mis met de film, ofwel heb ik iets niet goed begrepen.

16-6-2017/Ira Sachs/Greg Kinnear en Theo Taplitz