Ik wilde vandaag eigenlijk naar een andere film, een verkeersongeluk bepaalde dat ik Kriterion een bezoekje ging brengen. De enige film die ik zou kunnen halen was Harmonium (officiele titel Fuchi ni tatsu). Volgens de site van Kriterion was deze film geregisseerd door Koji Fukada, een naam die mij weinig zei, maar hij schijnt een innovatieve filmer te zijn. De titel kende ik van een recensie uit de Volkskrant. Daarin werd beschreven hoe een “kunstmatige ingreep” de spanning in het eerste deel van de film teniet doet. Uiteindelijke beoordeling: twee van de vijf sterren. Ik kon er nu in ieder geval ontdekken of ik het met de recensie eens zou zijn.

In Harmonium maken we kennis met Toshio (Kanji Furutachi), zijn vrouw Akié (Mariko Tsutsui) en hun dochter Hotaru (Momone Shinokawa). Ze leiden een gewoon leven tot de mysterieuze Yasaka (Tadanobu Asano) zijn intrede doet. Het wordt duidelijk dat hij en Toshio een verleden delen en dat Toshio bij hem in het krijt staat.

Eigenlijk bestaat de film uit twee aparte verhalen die samen één geheel vormen: het eerste deel waarin Yasaka fysiek aanwezig is en de familiesituatie ontwricht, en het tweede deel waarin hij als een soort spook rondwaart en het drietal richting de afgrond duwt. Een thriller om mee te beginnen, een psychologisch drama om te eindigen. Ik had zelf geen last van kunstmatige ingrepen, wel van iets anders: de personages.

Zowel in het eerste als in het tweede deel doolt iedereen een beetje in zijn eigen wereld rond. Wanneer ze een emotionele uitbarsting hebben en beginnen te schreeuwen of slaan kon ik met ze meeleven. Afgezien van die momenten ervoer ik toch een afstand en kon ik moeilijk inschatten wat er nu door ze heenging. Om die reden had ik ook wat moeite met de ontknoping, waarin alles in een stroomversnelling komt en Fukada voor mijn gevoel een iets te grote sprong maakt.

Al met al was dit wel een aardige verrassing. Ik ga eens meer films van Fukada opzoeken.