Onderstaand chatgesprek over “onhebbelijke veranderingen” is vanzelfsprekend fictie. Gezien de privacywetgeving (en belangrijker, het behoud van mijn baan) zou ik nooit een chatconversatie één op één op mijn blog plaatsen. Mocht deze – overigens eenzijdige – dialoog alsnog overeenkomsten vertonen met de realiteit, dan berusten die overeenkomsten op toeval. Ik wil om die reden iedereen adviseren om altijd, onder alle omstandigheden, gebruik te maken van de chat van een klantenservice. Heb alleen soms wat geduld met de medewerkers. Het kan nu eenmaal druk zijn. Net als bij telefonie. Iedereen wil geholpen worden.
“Onhebbelijke veranderingen zijn het, meneer. Het is een verrotte wereld geworden. Een door en door verrotte wereld waar persoonlijk contact met een méns, iemand die gewoon naar je lúistert, wordt ontmoedigd. De grote bedrijven manipuleren hun klanten om gebruik te maken van dat digitale gedoe. Omdat het makkelijker zou zijn. Efficiënter.
Rotsmoezen zijn het. Rótsmoezen, meneer. Om zo iedere vorm van ménselijk, persóónlijk contact bars de nek om te draaien. Hardhandig te smoren. De bezorger mag niet worden gebeld. De depothouder wil niet worden gebeld. Bij de redactie hebben ze om de haverklap vergaderingen zodat niemand kan worden gebeld.
Nonsens.
Waarom is niemand zo eerlijk om gewoonweg toe te geven dat er geen ruimte meer is voor fatsoenlijk contact.
Waarom is er niemand op directieniveau die eens met de vuist op tafel slaat, eisend dat er een einde komt aan de stupide “moderne” trend van digitalisering. De directie moet iedereen stand te pede de lijn in dirigeren om zo de abonnees behoorlijk te woord te staan.
Ik heb gisteren ook de chat geopend (na eerst dértig minuten te hebben gewacht tot iemand van de telefonische afdeling zou opnemen, maar daar is iedereen natuurlijk veel te druk met pauzehouden en ander ongein) en moest toen dértien minuten wachten tot er eindelijk contact volgde. Toen ik beleefd vroeg om mij terug te bellen werd dat afgewimpeld met ‘dat doen wij niet, excuses.’ Het is misdadig, meneer. Ik ben de klant, u bent de medewerker. U hoort mij ten alle tijden te woord te staan!
Ik zal er eens heel diep over nadenken of ik nog klant wil blijven van deze onpersoonlijke en zogenaamd efficiënte organisatie. Of ik uw journaille blijf steunen.
Als u lef heeft, belt u mij na deze chat terug.
Einde chat.”