Ik heb altijd een fascinatie gehad voor recensies en recensenten. Er is iets aan de hand met de stukjes van deze professionele meningverkondigers. Ze denken het allemaal beter te weten en doen hun best dit in de duurste woorden op te schrijven. Ze halen de achtergrond van de artiest erbij, weven er een stukje geschiedenis in – alsof ze die periode zelf nog hebben meegemaakt … Lees verder Kijken en schrijven: de filosofie van FilmBekeken
The Royal Tenenbaums is zo’n film die ik vaak in de winkel heb zien liggen. Altijd dacht ik weer, misschien voor de volgende keer. Tijdens het bladeren door titels op Netflix kwam ik hem weer tegen. Dit was het moment, zo voelde ik. En hoewel hij soms iets te veel voelde als een verzameling sketches, is dit een fijne tragikomedie, vol met het absurdisme en de … Lees verder The Royal Tenenbaums
Swiss Army Man heeft alle potentie in zich voor een cultklassieker, maar zwalkt alle kanten op en is volstrekt onnavolgbaar. Dan is het weer een komedie, dan weer een drama, dan weer een gitzwart portret van een getroebleerde geest. Dat kan iets fascinerends opleveren, mij ging het op de zenuwen werken. Neem een depressief personage (Paul Dano) die op een strand een lichaam vindt (een … Lees verder Swiss Army Man
Xavier Dolan schijnt een wonderkind te zijn. Ik zag wel eens titels voorbijkomen maar ik heb nog nooit iets van hem gezien. Via via hoorde dat Mommy goed is. Dus kocht ik de DVD bij Concerto, plaatste het schijfje thuis in mijn laptop en wachtte af. Al in het begin, als Diane (Anne Dorval) en haar zoon Steve (Antoine-Olivier Pilon) bekvechtend in een taxi zitten, hield ik mijn hart vast. … Lees verder Mommy
Jaren geleden zag ik The Purge van James DeMonaco voorbijkomen. Een horrorfilm met een heerlijk gegeven: één nacht blijven alle misdaden straffeloos en kan iedereen zich onbelemmerd uitleven. Het klonk goed, alleen sprak de uitwerking – een man wil zijn gezin beschermen tegen een groep “Purgers”- mij niet zo aan. Het had kennelijk wél succes omdat er nog twee vervolgen kwamen. Ik heb gezocht naar de … Lees verder The Purge: Election Year
Het kan soms vreemd lopen. Ik kon zweren nooit iets van de manga Ghost in the Shell gelezen of gezien te hebben. Maar bij het zien van Rupert Sanders’ versie kreeg ik enkele keren een déja vu. Achteraf kwam ik erachter de animatieversie gezien te hebben, die dan weer behoorlijk afwijkt van deze live versie. Naar het schijnt heeft Sanders uit verschillende delen van de mangaserie geput, dus … Lees verder Ghost in the Shell
Ofwel je vindt hem fantastisch, ofwel je vindt hem raar: Frank Zappa, iedereen heeft wel een mening over hem. Ik wist vaag iets van hem af. Pas toen ik achter zijn status als gitarist kwam (“Rolling Stone” heeft hem uitgeroepen als één van de beste gitaristen aller tijden) besloot ik mij in hem te verdiepen. Hij is inderdaad vrij excentriek, maar ook een creatief genie die … Lees verder Eat That Question: Frank Zappa in His Own Words
Soms komt een filmtip uit onverwachte hoek. Zo kreeg ik te horen van een collega van Paris is burning, een documentaire over de dragqueencultuur in New York. Regisseuse Jennie Livingstone neemt haar publiek mee in een wereld van balls en laat bekende dragqueens als Pepper LaBeija en Dorian Corey aan het woord. Extravagant, soms ontzettend vals en ook ontroerend. De kern van de documentaire zijn de balls, een … Lees verder Paris is burning
Weer vier documentaires die diepe indruk weten te maken. Lees verder Best of IDFA on Tour, 2017
En weer bezocht ik een film met slechts een handjevol bezoekers in de zaal. Misschien kwam het door het tijdstip (16:00 uur), of dat Verdwijnen simpelweg niet zo onder de aandacht van het publiek is gekomen. Hoe dan ook, ik was wel benieuwd naar de nieuwste film van Boudewijn Koole, die op vrij positieve recensies kon rekenen. Centraal staat Roos (Rifka Lodeizen) die haar moeder (Elsie de … Lees verder Verdwijnen
