Het eerste deel van Glass Onion voelt als een grote teleurstelling. Superspeurneus Benoit Blanc stommelt door de scènes als een amateur die hopeloos verdwaald in zijn eigen zaak. En dat terwijl Rian Johnson hem in voorganger Knives Out juist had geïntroduceerd als een moderne Hercule Poirot, een detective met een scherp oog voor details en weinig geduld voor alledaagse beslommeringen. Maar nu beland Benoit per … Lees verder Glass Onion
Ik wilde eigenlijk naar Sorry We Missed You, ik was toch ook wel erg nieuwsgierig naar Knives Out. Een who-dunnit (die overigens snel verandert naar een how-dunnit) waarvan ik de trailer zag tijdens Terminator: Dark Fate. En hoewel die trailer veel vermakelijker was dan de laatste Terminator, spoedde ik mij niet meteen naar de eerstvolgende vertoning van Knives Out. Dit was eerder DVD-materiaal. Ik ging … Lees verder Knives Out
Ik heb zelden zo’n tweedeling meegemaakt bij de ontvangst van een film. Critici zijn jubelend, op Facebook roepen gebruikers hoe “matig” de film is. Het was niet mijn bedoeling deze titel te gaan kijken, als het zoveel stof doet opwaaien word ik toch nieuwsgierig. Ik zit in dezelfde zaal waar ik The Disaster Artist zag en krijg nota bene dezelfde reclames te zien. Het enige verschil is dat na het commerciële blok er nog wat Star Wars commercie langskomt (een attractie in Disneyland, een expositie in Nederland). Als dit allemaal voorbij, begint het vervolg van de ruimtesaga. En om meteen met de deur in huis te vallen, ik heb hier maar één woord voor: wow.
