Als Sly, de documentaire over Sylvester Stallone (“Sly” voor familie en vrienden) iets laat zien, dan is het wel dat Stallone geweldig kan ouwehoeren. Eenmaal op dreef dist hij onophoudelijk anekdotes op over zijn leven en carrière. Twee ouders die elkaar niet konden luchten of zien. Een fysieke vader met harde, losse handjes. Ja, Stallone ziet het allemaal nog helder voor zich. Maar daar wil … Lees verder Sly
In de essaybundel Cinema Speculation vertelt Quentin Tarantino uitgebreid over de films uit, onder meer, de jaren zeventig. Eén van die films is Bullitt, met in de hoofdrol Steve McQueen. Volgens Tarantino draait in deze politiethriller alles om de sfeer, muziek en locaties. En: McQueen. De meesterminimalist laat zien hoe je met zo min mogelijk handelingen zoveel mogelijk vertelt. McQueen heeft weinig tekst en houdt … Lees verder Bullitt
Volgens Quentin Tarantino is Thriller: A Cruel Picture “the roughest revenge picture ever made”. Ik verwacht dan hoogst ongemakkelijke beelden en geweldscènes waar je mond van openvalt. Het begin suggereert ook kwestieuze taferelen. Madeleine (Christina Lindberg) wordt verkracht en worstelt jaren later nog steeds met de traumatische ervaring. Ze heeft nooit meer een woord gesproken sinds de seksuele aanval. Om te benadrukken hoe haar wereldbeeld … Lees verder Thriller: A Cruel Picture
Niemand kan ontkennen dat Quentin Tarantino een stevige stempel op de filmwereld heeft gedrukt. Zijn debuut Reservoir Dogs is een cultklassieker, Pulp Fiction wordt beschouwd als een van de beste films ooit. Na tien films wil de regisseur ermee stoppen, ervan overtuigd dat geen enkele filmmaker na zijn zestigste nog iets van kwaliteit zal kunnen maken. Na Once Upon a Time… in Hollywood zou hij … Lees verder 21 Years: Quentin Tarantino
Jaren geleden kwamen boezemvrienden Quentin Tarantino en Robert Rodriguez op het lumineuze idee om het beruchte Grindhouse-concept te kopiëren. Films uit het vorige millennium, gemaakt met een ultralaag budget en onbeperkte creatieve vrijheid, vaak resulterend in bizarre kijkervaringen. Het ging niet om goed doordachte plots of geloofwaardig acteerwerk. Deze titels gingen voor het shockeffect en kenden geen enkele vorm van zelfcensuur. Wie beter dan Tarantino … Lees verder Death Proof
Naast zijn regiewerk is Quentin Tarantino ook als pure scenarist bezig geweest. Denk bijvoorbeeld aan True Romance, gedraaid door Tony Scott. Zo was het ook met Natural Born Killers, waar Oliver Stone achter de camera stond. Het verschil met Scott is dat Stone het script helemaal naar zijn hand zette. Dit tot grote frustratie van Tarantino. De film gaat over Mickey (Woody Harrelson) en Mallory … Lees verder Natural Born Killers
Eigenlijk wilde ik naar de nieuwste film van Jim Jarmusch, The Dead Don’t Die. Het is Jarmusch’ versie van de zombiefilm, en dat wil ik toch wel zien. Het zou echter een haasttocht worden om van mijn werk naar de bioscoop te gaan. En daar had ik minder zin in. Ik besloot maar gewoon thuis een andere film uit te kiezen. In de jaren negentig … Lees verder From Dusk Till Dawn
Mijn vader wilde dolgraag Once Upon a Time… in Hollywood zien. Ik ook. Dus gingen we er samen naartoe. Deze titel kan gerust de meest geanticipeerde en gehypte film van het jaar worden genoemd. Waarom? Misschien omdat dit Quentin Tarantinos één na laatste film is. Dat het deels gaat over de beruchte Charles Maonson. De aanwezigheid van een sterrencast. Hoe dan ook, Once Upon a … Lees verder Once Upon a Time… in Hollywood
Nog heel even en de nieuwste (en wellicht laatste) film van Quentin Tarantino is in Nederland te zien. Mooi moment om naar zijn enige vervolgfilm te kijken. Het is een ongeschreven wet dat vervolgen minder goed zijn. Vervolgen staan nou eenmaal in de schaduw van hun voorganger. Tenzij dat vervolg al gepland stond. Zoals met Kill Bill 2. Kill Bill eindigde met een knoeter van … Lees verder Kill Bill: Vol. 2
Zoveel sterren geven de lezers aan deze titel. Toen Kill Bill: Vol. 1 uitkwam in 2003 had ik nog nooit een film van Quentin Tarantino gezien. Ik was toen veertien, en diep onder de indruk van het explosieve geweld. Nu, zestien(!) jaar later, kan ik alleen maar concluderen dat dit eerste deel van Kill Bill nog altijd stevig in de schoenen staat. En een hoogtepunt vormt in het oeuvre van Tarantino. Centraal … Lees verder Kill Bill: Vol. 1
