Maus

Met Kriterion After Midnight wordt in Nederland de nachtcinema levend gehouden. Eerder dit jaar zag ik de mindfuck Kuso, het onnavolgbare regiedebuut van Flying Lotus. Dat smaakte naar meer. In de maand december wordt elke zaterdag Maus vertoond, waar ik al een veelbelovende trailer van heb gezien. Op de zaterdagen heb ik schrijfles en ga na college nog eventjes naar een café. Mijn plan is om vanavond na het café naar huis te gaan, snel wat te eten, een kwartiertje te slapen en dan weer de sneeuw te trotseren. Het gaat goed, alleen loopt het slapen een beetje uit. Na ruim een half uur word ik groggy wakker en moet ik er als een speer vandoor. De sneeuwval heeft gezorgd voor een aardige laag op de tramsporen, gelukkig wordt er wel nog gereden. Precies op tijd kom ik bij Kriterion aan.
 

Lees meer

The Killing of a Sacred Deer

Toen ik afgelopen weekend The Killing of a Sacred Deer ging kijken, stommelde er op het laatste moment nog een echtpaar binnen. De man vond het nog nodig luidkeels commentaar te geven. Natuurlijk gingen ze achter mij zitten. Gelukkig hield hij zich tijdens de film rustig en kon ik genieten van mijn eerste kennismaking met de Griekse regisseur Yorgos Lanthimos. Hij opent de film op grandioze wijze: het eerste shot is dat van een opengesneden borstkas waarin een roze hart klopt. Er klinkt klassieke muziek, de camera zoomt langzaam uit. De bebloede handen van chirurg Steven, wiens patiënt na de operatie overlijdt, worden zichtbaar. Het is zonder meer een spectaculaire introductie van een personage. 

Lees verder “The Killing of a Sacred Deer”

Eraserhead

Ik heb dit waanzinnige debuut van David Lynch op DVD en videoband en heb hem al een keer in het Filmmuseum gezien. Nu de documentaire David Lynch: The Art Life is uitgebracht, draait Eraserhead weer even opnieuw in de bios. Ik heb voor de zekerheid gereserveerd, dit bleek niet nodig: er zitten nog geen tien mensen in de zaal. Wat wil je, met een zwartwit film waarin nachtmerriebeelden en -geluiden de overhand hebben. Zelfs een eetscène wordt als een onsmakelijke en zwartkomische gelegenheid in beeld gebracht. “Rode draad” in het verhaal is Henry (met het meest markante kapsel uit de filmgeschiedenis) die leeft in een wereld doordrongen van een broeierige, industriële sfeer. Zijn ogen zijn gevuld met achterdocht en angst en hij balanceert op het randje van werkelijkheid en waanzin. Eén duwtje en hij stort in. 

Lees verder “Eraserhead”

Murder on the Orient Express

Net als Sherlock Holmes staat Hercule Poirot erom bekend bizarre zaken in een oogwenk op te kunnen lossen. In Murder on the Orient Express krijgt hij te maken met een wel heel complex moordmysterie. Ik popel al een tijdje deze film te zien. De vorige keer was hij uitverkocht, ditmaal heb ik een kaartje kunnen krijgen. Voor mij in de zaal zitten twee meisjes, ik schat zo een jaar of zeventien, achttien, die klaarzitten met een grote zak chips. Als Johnny Depp vluchtig in beeld komt hoor ik ze even zuchten. Dat tienermeisjes nog zo kunnen wegzwijmelen bij een man van halverwege de vijftig. Maar goed. Belangrijker is de film. Kenneth Branagh, bekend van zijn Shakespeare vertolkingen, heeft hier zowel de regie als de hoofdrol.

Lees verder “Murder on the Orient Express”

Primer

Ik heb Primer nu zo’n vijf, zes keer gezien en nu pas begin ik de film een beetje te begrijpen. Met de nadruk op “een beetje”. Shane Carruth, verantwoordelijk voor script, regie, productie en ook een van de hoofdrolspelers, heeft een duizelingwekkend tijdreisverhaal in elkaar gezet. Het script zit vol met wetenschappelijke terminologieën en als je met je ogen knippert loop je het risico het verhaal kwijt te raken. Aaron, Abe, Robert en Philip zijn vrienden die per toeval een apparaat ontwikkelen waarmee tijd kan worden versneld. Aaron en Abe doen verder onderzoek en komen erachter dat het apparaat een soort tijdsloop creëert. 

Lees verder “Primer”

Pi

Max, het hoofdpersonage in Pi, is geobsedeerd door getallen. Ze zijn perfect om orde te scheppen, patronen te ontwaren in de chaos van het leven. Vastberaden zoekt hij naar een patroon in de aandelen van Wall Street, een code om te kunnen voorspellen welke aandelen zijn gestegen of gedaald. En met hoeveel. Tot op de komma nauwkeurig. Max gaat zo op in zijn zelfopgelegde opdracht dat hij de grip op de realiteit verliest. Zijn migraineaanvallen maken het er niet beter op. Maar hij zet door, tot hij op het randje van zelfvernietiging komt te staan. Regisseur Darren Aronofsky en cameraman Matthew Libatique maken van Pi een nerveuze psychothriller. 

Lees verder “Pi”

The Bay

Het found footage genre heeft een dubieuze reputatie. Het kan goed uitpakken, zoals The Blair Witch Project of Paranormal Activity, in de meeste gevallen faalt het jammerlijk. De makers willen zo graag benadrukken dat alles echt is gebeurd dat het acteer- en camerawerk er nogal eens bij inschieten. The Bay is een uitzondering. Het is geen meesterwerk, toch is dit een verrassend spannende ecohorror waarin dorpsbewoners geconfronteerd worden met bloeddorstige isopods en gruwelijke infecties. De beeldenverzameling wordt bijeengepraat door Donna, een studente communicatiewetenschap die verslag destijds verslag deed van de festiviteiten in het dorp Maryland. Vanaf het begin maakt ze duidelijk dat zich een gruwelijk voorval heeft voorgedaan, waardoor de populatie drastisch is gezakt. 

Lees verder “The Bay”

Personal Shopper

  Dit is een film die de prijs voor “Vaagste Film Van Het Jaar Die Je Echt Aan Het Denken Zet” verdient. En dat is positief bedoelt. In Personal Shopper van Olivier Assayas wordt de hoofdrol gespeeld door Kristen Stewart, die het personage Maureen vertolkt. Jaren geleden maakte ze met haar broer de afspraak dat als één van hen kwam te overlijden, die dan van gene zijde een teken … Lees verder Personal Shopper

Split

  De carrière van M. Night Shyamalan kent een interessant verloop. Hij begon goed met The Sixth Sense, daarna volgde een wat mindere Unbreakable (hoewel dit nu echt een goede superheldenfilm was), en ging het bergafwaarts met dieptepunten als The Happening en After Earth. Toen was daar plotseling het spannende The Visit, waarvoor Shyamalan de zogenaamde “redeemer award” kreeg. Dit is een prijs uit de … Lees verder Split