Tomb Raider

Waarom moeten films na twee uur van lekkermakerij doodleuk aankondigen dat dit slechts een opzetje was, een preambule naar het vervolg waarin het avontuur wél behoorlijk uit wordt gewerkt? Wat is er zo lastig aan om gewoon een fijn verhaal te vertellen dat op zich nog vervolgd kan worden? De gemiddelde superheldenfilm is hier het schoolvoorbeeld van, het in 2018 verschenen Tomb Raider flikt dit … Lees verder Tomb Raider

The Party

Bij Rialto zit een man achter de kassa die aarzelend beweegt. Hij moet tot drie keer toe mijn Cinevillepas scannen voor hij hem te pakken heeft. En als ik de zaal wil ingaan zie ik dat hij per ongeluk het verkeerde kaartje heeft gegeven. Gelukkig kan ik hem nog omwisselen bij de kassa, waar nu een vrouw zit. Ze biedt nog haar excuses aan, het is zijn eerste dag. Ach, zolang ik nog maar het juiste kaartje kan krijgen. The Party is het soort film waarin plot totaal ondergeschikt is en de personages de hoofdmoot zijn. Het is ook het type film waarin personages elkaar te lijf gaan met scherpe dialogen en relaties onder druk komen te staan.

Lees verder “The Party”