Monsieur Stin#6: nieuwe deurbel

Dit is de show van Monsieur Stin. Episode#6: nieuwe deurbel. De show wordt ingeleid door een guitig gitaartokkeltje. Vanaf de eerste noot weet je, ah, het is weer tijd voor de show van Monsieur Stin. *guitig gitaartokkeltje* Verteller: hallo lief thuiskijkpubliek! Hoe laat is het? Lief thuiskijkpubliek: het is tijd voor Monsieur Stin! Verteller: dat kan harder! Lief thuiskijkpubliek: tijd voor Monsieur Stin! Verteller: wie? … Lees verder Monsieur Stin#6: nieuwe deurbel

Dwars door de slagboom

Begin van een roman, geïnspireerd op puur non-fictionele incidenten. Frans wil het dorp in. Dan moet wel de slagboom naar boven. En dat gebeurt niet. Robert, Erik en Peter, goede vrienden van Frans, houden de slagboom gesloten. Geen denken aan dat ze Frans nog langer doorlaten.   “Kan de slagboom omhoog?” “Frans, wij hebben dit langdurig overlegd,” zegt Robert, “en wij hebben besloten dat jij … Lees verder Dwars door de slagboom

Monsieur Stin#5: les rêves de Monsieur Stin

Je zou het niet zeggen maar als Monsieur Stin heel diep slaapt (zoals nu, dus we moeten wel zachtjes doen) dan droomt hij over spinnen die zich van zijn plafond via dikke webdraden naar de grond laten zakken. Daarna kruipen zij naar de badkamer, de wc, het aanrecht, Monsieur Stins lievelingsonderbroek en onder het bed. Het zijn grote en kleine spinnen, met korte, lange, dikke … Lees verder Monsieur Stin#5: les rêves de Monsieur Stin

Nog één kogel

Geschreven naar aanleiding van Salò o le 120 giornate di Sodoma, zonder twijfel de vrolijkste film uit de filmgeschiedenis.   “Paulo heeft nog één kogel. Hij kan hem zo in zijn pistool duwen en de trekker overhalen. Dat betekent ook toegeven dat er geen andere uitweg meer is. Dat hij verloren heeft. Paulo is best bereid om ver te gaan, zijn principes te buigen tot … Lees verder Nog één kogel

Komt er een klant op kantoor

Er was een klant op kantoor. Volgens de receptie was het een “aardige” en “kalme” kerel van ergens achter in de veertig. Ik ging naar de ontvangsthal met pen en papier, schudde de man de hand en vroeg wat ik voor hem kon doen. Hij vroeg of we niet ergens één-op-één konden zitten. En misschien kon hij nog een kopje koffie krijgen? Liefst met een … Lees verder Komt er een klant op kantoor

Kabouter (een verhaal van mijn vader)

Mijn vader kwam een kabouter tegen. Dat ging zo. Hij wandelde over een bospaadje toen hij aangesproken werd door een klein mannetje. Het mannetje had wild grijs haar, indringend blauwe ogen en kwam niet hoger dan mijn vaders knieën. Mijn vader had weinig zin in een gesprek met een kabouter. Maar ja, hij is nu eenmaal goed opgevoed. En dus bleef hij staan en luisterde … Lees verder Kabouter (een verhaal van mijn vader)

De man onder de straatlantaarn

Er staat een man in het licht van de straatlantaarn. Hij draagt een hoge hoed met brede gleuf en een lange, donkere jas. Hij rookt een sigaret. De rook kruipt omhoog in het kokerlicht van de straatlantaarn. Hij zingt zacht een liedje. Ik weet zeker dat deze man geen kwaad in de zin heeft. Hij staat gewoon in het straatlantaarnlicht zijn sigaret te roken. Toch … Lees verder De man onder de straatlantaarn

Varen

Jeroen vraagt of ik mee wil varen. Natuurlijk wil ik dat. Niet omdat ik mij supergemakkelijk voel in een rubberboot. Of graag het troebele water induik voor een zwemtochtje. Nee. Ik wil mij eens overgeven aan het onbekende. Dat klinkt misschien een tikje pathetisch. Maar als ik nou eens gewoon in de rubberboot stap zonder te weten waar ik precies naartoe vaar, leer ik misschien … Lees verder Varen

Pablo in Umanar

“Pablo moet de vijfde verdieping schoonmaken. Volgens de receptionist is er geen vijfde verdieping. Hij werkt hier al heel lang, dus hij kan het wel weten. Pablo bestudeert het adres dat hij op een papiertje heeft geschreven en laat het zien aan de receptionist. Kijk, hier staat het toch echt, dit gebouw, vijfde verdieping. Volgens de receptionist is er wel een vierde verdieping die inderdaad … Lees verder Pablo in Umanar

Bliksem

De bliksem. Dat ene ongrijpbare moment vol explosieve liefdesenergie. Ik heb er nooit echt in geloofd. Tot afgelopen woensdag. Ik zat in een kroegje toen zij plotseling naast mij stond. Pats. Boem. Knetter. Ik dacht, dus zo voelt het. Dat je gewoon niets meer kan zeggen. Alleen staren. Mijn hoofd ontplofte. “Je trilt helemaal” zei ze. Voor alle duidelijkheid, ik bewoog geen spier. Maar ik … Lees verder Bliksem